| Full text |
el
Iyke geuren uit. Boven in het hellen van den berg
hingen lianen, gelyk aen flodderende tapyten , die
zich op de zyden der rotsen als groote groene gor-
dynen vertoonden. Het zeegevogelte , naer dit rustig;
oord gelokt, overnachtte aldaer. By het ondergaen
der zon vlogen langs den oever der zee de corbegio
en de zeeleeuwrik , en boven in de lucht de zwarte
fregat en de witte vogel van den keerkring, die, even
als de dagtoorts, de eenzaemheid der Indische zee
verlieten. Virginie rustte gaerne aen de boorden
van deze bron , met eene heerlyke en tevens woeste
pracht opgetooid. Dik wyls kwam zy hier, in de scha-
duw der twee kokosboomen , het linnen der haisge-
zinnen wasschen ; somtyds weidde zy er hare geitjes
Terwyl zy van de melk kaes maekte, verlustigde zy
zich met dezen het vrouwenhair op de steile kanten
der rotsen te zien afknabbelen , terwyl zy op eenige
uitstekende punt, äls op een voetstuk , zich staende
hielden. Na Paul ontwaerd had, dat dit het lieve
lingplekje van Virginie was, bragt hy er uit het
aaestby gelegen bosch allerhande vogelnestjes. De
mannetjes en wyfjes volgden hnnne jongen, en
kwamen zich in dezen nieuwen aenleg nederzetten.
Virginie strooide van tyd tot tyd voor dezelve ryst.
tarw- en geerstkorrels. Zoo ras zy verscheen verlieten
de fluitende meerlen , de zoo liefelyk zingende ben-
galis, de kardinalen, met vuerkleurige vederen,
hunne schuilplaetsen; de kleine, esmeraudgroene
papegaeijen streken van de nabyzynde latanieren
? |
