| Full text |
LS
deren. Op een anderen tyd bescheidden wy elkander
aen den oever der zee, by den mond van de eene of
andere kleine rivier, die zelden hier meer dan eene
groote beek is. Wy bragten er moesgeregten uit de
wooning, die wy bv degene voegden welke de zee
ons in overvloed opleverde. Wy vischten op deze
stranden kustvisschen, polypen, zeehanen, garnalen,
krabben , oesters en anderen schulpvisch van onder-
scheidene soort. De schrikverwekkendste plaetsen
verschaften ons dikwyls de kalmste vermaken. Som-
wylen op eene rots, in de schaduw van eenen
fluweelboom gezeten, zagen wy de baren van verre
ons toerollen, en met een forsch geklots voor onze
voeten verbryzelen. Paul, die als een visch zwom,
waegde zich nu en dan op de branding, zwom de
golven te gemoet,en week, by hare nadering op het
strand, voor hare groote, schuimende en bruisende
tuimelingen, die hem van zeer naby op de zandbanken
vervolgden.Virginie gaf opdit gezicht hartontroerende
gillen, en zeide, dat dit spel haer grooten angst
aenjoeg.
Onze maeltyden werden door zang en dans van
de twee jonge lieden opgevolgd. Virginie zong de
zaligheden van het landleven, en de rampen der
zeelieden, dien de hebzucht de voorkeur doet geven
aen het bevaren van een onstuimig element boven
het bebouwen der aerde, die zoo vele weldaden in
rust en vrede schenkt. Somtyds speelde zy met Paul,
op de wyze der zwarten, eene pantomime. De pan-
? |
