| Full text |
A NGR WE
es
ie
Nn
haer schyf volkomen aen het einde eener laen, en
deed deze geheel van licht tintelen. Het boomge-
bladert, door hare gouden stralen verlicht, blonkt
met den gloed der topazen en esmaranden; de
bemoste en bruine stammen schenen in oude bronzen
zuilen veranderd, en het gevogelte, reeds vreedzaem
onder het somber loof gedoken, om er den nacht
door te brengen, verwonderd van een nieuwen
dageraed te zien aenlichten, groette eenstemmig de
dagtoors door duizende gezangen.
De nacht verraste ons dikwyls by deze veldfeesten;s
maer de zuivere lucht en de zachte luchtstreek ver-
gunde ons in de bosschen onder eene tent van loof
te slapen, zonder voor roovers, van naby of van verre,
te vreezen. Ieder begaf zich den volgenden dag naer
zyne wooning, en vond haer in denzelfden staet,
waerin hy ze verlaten had. Te dien tyde heerschte
er zoo veel goede trouw en eenvoudigheid in dit
eiland, waerin geen handel gedreven werd, dat de
deuren van verscheidene huizen met geen sleutel
toegedaen werden, en dat een slot de nieuwsgierig-
heid van menigvuidige eilanderen wekte.
Maer er waren dagen in het jaer , die voor Paul en
Virginie dagen van levendiger vrolykheid waren,
namelyk de geboorteverjaring van hunne moeders.
Virginie verzuimde niet, daegs voor het feest, koeken
van tarwenmeel te kneden en te bakken, welke zy
aen. behoeftige huisgezinnen van in het eiland gebo-
ren blanken zond, die nooit europeesch brood ge-
? |
