| Full text |
STEDESTEMMEN.
AMSTERDAM.
Gemeen verwondering betaamt mijn wondren niet
De vreemdeling behoort te zwijmen, die mij ziet.
Zwijm, vreemdeling, en zeg ; Hoe komen al de machten
Van al dat machtig is, besloten in aw grachten?
Hoe komt gij, gulden veen, aan 's Hemels overdaad?
Pakhuis van Oost en West, heel water en heel straat,
Tweemaal Venetië, waar is 't einde van uw wallen?
Zeg meer, zeg, vreemdeling ... Zeg liever níet met allen
Roem Rome, prijs Parijs, kraai Kaïro's heerlijkheid,
Wie ’t schriklijkst van mij zwijgt, heeft allerbest gezeid.
'S GRAVENHAGE.
Het heele land in 't klein, de weegschaal van den Staat,
De schave van de jeugd, de schole van de daad,
Het dorp der dorpen geen, waar ieder steeg een pad is.
Maar dorp der dorpen één, waar ieder straat een stad is,
De rondom groene buurt, het rondom steenen Hout,
Verwondring van den boer, al komt hij uit het woud,
Des steêmans steedsch vermaak, al komt hij uit de muren,
Der vijanden ontzag, de vrijster van de buren,
Der wereld lekkernij, des Hemels welgeval :
Is daarmeé al gezegd, zoo ben ik meer dan al.
Danner den eee
3
A
y
RÀ
i
H
5
? |
