Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>litterairen, attistieken aard. Naast de diagnose, ook de therapie; deze valt hier trouwens nog al eenvoudig uit. Er is maar één heelmiddel : terugkeer tot God (12).</p>
<p>De apologetische bedoeling van a Gog » wordt in de hand gewerkt vandaar dat zij zoo direkt aanspreekt door een gedurig aanwenden van het a argumentum ab absurdo ». Telkens weer suggereert de auteur wat er met de wereld gebeuren zou, moest zij in deze of gene richting voortgestuwd. Satire, die zich bedient van de groteske; niet meer dus, zooals in het a Dizionario » (waarin ook burleske elementen wemelen) de rechtstreeksche aanval van den ruwgetaalden aanklager zelf; niet langer de van verontwaardiging gezwollen subjektieve toon; maar de objektieve, sterk-aangedikte voorstelling van een fantastisch-opgedirkt feit, dat trouwens, zij het ook mildmondiger, duidelijk voor zichzelf pleit.</p>
<p>Papini volop in 't spoor van Aristofanes en Rabelais, en, dichter bij ons, van den Heine uit « Atta Troll » en den Ibsen, die « Peer Gynt » schreef. Eenzelfde stevig plastisch vermogen en grillige verbeeldingsluimen ten dienste van een nog weidscher eruditie. Men heeft met het oog op « Gog » gewaagd van overdrijving en eentonigheid : een teeken, dat men geen rekening wenschte te houden, met de strenge eischen van het litterair genre, waartoe het werk behoort, en deze, door den auteur, aan den lezer gesteld. Hier wordt inderdaad een diepe kijk in de meest-verscheiden aktualiteiten op velerlei gebied, niet het minst op dat der strengste wetenschap, gevergd, naast « l'esprit de geometrie », ook « l'esprit de finesse ». Eentonigheid is niet zelden synoniem met onbegrip. Het is trouwens verkeerd het boek in één adem te willen uitkrijgen. Opzettelijk werd het verdeeld over zeventig hoofdstukken; elk dezer wil een korte meditatie aan de hand doen. Men zie in « Gag » een tegenhanger van « Storia di Cristo » : hier de wereld in 't licht der Waarheid, daar aan eigen duisternis overgelaten.</p>
</text>
|