| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>En wat gaat gij doen Helena? vroeg Victor haar het brieije teruggevende, na het gelezen te hebben. -- Rudolf volgen. -- Rudolf volgen! -- Ja.</p>
<p>Dat is Onmogelijk! – Voor mij niet. – Maar een luitenant volgen van het leger dat het volk neêrschiet hetwelk voor zijne vrijheid vecht; het volk waartoe uwe moeder, uwe broeders en gij behooren, dat is zelfmoord, neen, dat is misdaad! Rudolf is mijn echtgenoot, mijn waarde Victor. En wij allen zijn uwe moeder en uwe broeders, Helena! Ik vraag aan niemand voor mij zijne woning, familie of Partij te verlaten, waarom eischt men van mij dat ik liefde en echtgenoot verloochene ? Maar die echtgenoot is de vijand van uw land! . Hij is de lieveling van mijn hart. hebt gij dan niets over voor het land, voor het volk waarvan gij een kind zijt? – Ik wensch alle landen vrij, alle menschen gelukkig te zien> 'naar moet ik daarom zijn en mijn geluk vernietigen? Ala uw man misdoet moet gij hem volgen? rdeligeii – Misdoen, hij? Wat verricht hij anders dan zijn land hier zooals gij het uwe? Denkt gij u misdadig? Er is geene misdaad. Een noodlot heeft zich tusschen Ons fle.w°rPon. Heeft Rudolf er aan mede geholpen? Betrenrde e!'niet steeds wat er voorviel, wellicht vooruitziende wat gebeuren zou? Heeft hij, ondanks verschil van denkwijze, zich slecht tegenover n, tegenover mij gedragen? integendeel, dat beken ik. Moet ik hem dan verlaten wanneer hij mijne liefde het zna.eeste behoeft? Kan hij ooit mijn vijand worden, wanneergenegenheid voor mij zoo rein blijft als zij ooit was? Er /'n Misschien maatschappelijke plichten, plichten tot zijn</p>
</text>
|
