| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>Dat is waarheid, antwoordde Victor. Gij hadt beter gedaan te zwijgen, zeide Achiel tot zijn jongeren broeder, en zoudt nog beter doen hier te blijven, plaats van u te laten neérschieten voor eene zaak, die van te voren veroordeeld en tegen uw eigen belang is. Dat is de redeneering der vreesachtigen en der knechten van den dwingeland. Dat zijn de woorden van het gezond verstand, tegenover den zotten praat en de ruststorende streken van waaghalzen en woelzieken. Waren alle verdrukten zoo zot en roekeloos als de Brus' selaars het thans zijn en zullen blijven, het ware in één dag met alle tyrannen gedaan en dat zou een zeer mannelijk verstandig werk wezen. Maar zoudt gij dan willen, Victor, zeide Rudolf, kal' geworden, tot den jongeling waarvan hij veel hield, doch vall wien hij vermoedde dat hij zich door het vuur der bespre' king liet medeslepen, zoudt gij dan willen dat ik met de onv wentelaars tegen mijne landgenooten vocht? Daar wil ik niets over zeggen, aan u te beslissen; maar, mijn gedacht is, dat niemand voor plicht kan hebben, al zij het dan nog soldaten-plicht, zich tegenover het recht te stellen en een zwak oproerig volk te helpen in bedwang houden. Neen, niemand moet, volgens mij althans, aan zijl; eed, aan zijn land getrouw blijven, wanneer dit hem de doa° van een mensch of de uitmoording van een vrijheidsminnen volk opdringt. Maar dat is hier de hoofdzaak niet. Doe daar over wat gij verkiest, maar wanneer gij uit liefde tot land uw vaandel volgt, moet gij daarom eene jonge vronfl niet dwingen, uit liefde tot u, hare moeder te verlaten. , Ik dwing haar niet, sprak Rudolf gekwetst, ik schell' haar de volle vrijheid te kiezen, haren wensch en slecbts,</p>
<p>haren wensch alléén te volgen.</p>
<p>-- Te kiezen ! riep Victor uit, die zoo verdiept was in 11 gesprek, dat hij de wenken zijner moeder, de treurigheid 11</p>
</text>
|
