Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>De Hollanders! de Hollanders! Bijeen! bijeen! En carré! en carré! klonk het op eens uit de rangen der opstandelingen. Ell allen als door een elektrieken schok voortgestuwd, sprengen in het midden der straat, vormden eene dichtgeslotene massa en liepen op hunne beurt de Hollanders te gennoet. De botsing was vreeselijk. De Belgen waren in minderheid, 1-naar de onstuimigheid van hunnen aanval en de verrassing (ler Hollanders, die er zich niet aan verwachtten, hadden hun eene bres doen maken in den levenden:muur waarop zij stieten. Niets zoo ijselijk dan een gevecht met de blanke wapens, aari men kerft en kapt in zijne medemenschen als een ,"'eenbouwer in geslachte schapen. Het gekletter der wapenen, net strijd- en smartgeschreeuw van sommige vechtenden, het razend krijschen en vloeken van anderen en dit alles in \'ersehillende talen, het trappelen der paarden en al de gelllehten uit zulk een moordkuil opstijgende, maakten dit seb°llwspel ontzettend, ijzingwekkend. Alle rook van het kanonvuur was verdwenen, de lucht ,werd helder, de zon wierp gouden stralen op het bloedig 'eeneel, alsof de natuur wilde toonen dat zij zich niet bekom-11,,lert om den strijd harer kinderen onderling, maar hun, "er het steeds voortschenken harer rijke gaven, wilt leeren er onder hun slechts éen strijd mag bestaan, én wel dien, uCe men haar het best aanbidden en hare wetten Volgen zal. In de eerste °ogenblikken kon niet beslist worden wie den zege zou behalen. In de verte stonden de Hollandsche kanonnhiers bij hunne stukken, op het kommando wachtende, t urine chefs sloegen met verrekijkers het gevecht gade; itissellen hen en de strijdende massa bevonden zich eenige chatlien in 't zwart gekleed, den moed zoo ver drijvende tot op 'e et slagveld, gedurende den strijd te komen, om de gekwetsten helpen. Door de wreedheid vari (len kamp ontzet, stonden</p>
</text>
|