Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>klvaln. En wie waren de schutters? Oude mans, vrouwen, Jonge meisjes en kinderen. Uit alle die monden stegen kreten l'4ll geestdrift, van woede, van wraak op. Men verdrong zich aan de vensters om het meest te kunnen slaan, om het best te kunnen treffen. Aan één venster waren soms vier, vijf' arnien tegelijk opgeheven, terwijl aan anderen éénen man enoPhoudend sloeg met al hetgeen de overige bewoners hem aanbrachtenDe . grijsaard die wij het signaal zagen geven, half uit het \'enster gebogen, sloeg met de eene hand, terwijl hij met de I,4adere greep wat zijne dochter en kleindochters hem over'andigden, na zelve gesmeten te hebben. Geeft hier, toe geeft hier! riep hij nog, wanneer er met niets meer te werpen was. De kamer was bijna leég geruimd, Wat een gedwongen wapenstilstand veroorzaakte, die slechts nutteloos zoeken werd aanvaard. De wanhoop sloeg om a1,1.e1 harten, radeloosheid greep de oude man aan omdat hij Mets meer kon vinden toen een kleine jongen van omtrent '7 Jaren uit zijn moeder's armen sprong en naar eene nabuge kamer liep, roepende : Ik weet nog iets grootvader! En dadelijk daarop kwam hij terug, in de eene hand de irr P van zijn zusterken houdende en met de andere zijn eigen iliwagentje voortslepende. Een algemeen gejuich begroette "en kleinen guit. Grootvader ontnam hem het karretje, terwijl illeeder hem kussend in de hoogte hief en met hem naar het venster liep, zeggende : Daar Justin, sla zelf maar de pop op die schelmen. le En onder de oogen der gansche familie, vlogen te midden l"ki' soldaten kruiwagen en pop, door een onderling en een d geworpen, die levende zinnebeelden van het eeuwige es strijds tegen de verdrukking. Iliddelerwijl had men uit de andere vensters het werpen 11 °ogenblik gestaakt. Bij dien wilden en doodelijken aan-4 hadden de Hollanders een °ogenblik geaarzeld hunne</p>
</text>
|