Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>De Hollanders dien kreet hoorende, kwamen met verdub"Ode krachten naar dien kant en dreigden den kleinen groep te verpletteren. Dit zou onvermijdelijk geschied zijn zonder een dertigtal Luiksche vrijwilligers die hein ter hulp sProngen.</p>
<p>Langs beide zijden werd met heldenmoed gestreden. Gedurende een geruimen tijd was de uitslag des gevechts iluch te zien, noch te voorzeggen. De slachting werd hevig. S'teeds kwamen nieuwe opstandelingen de Belgen onder,stealien, maar de Hollandsche opperhoofden zonden ook 'ersche troepen naar de strijdplaats. Daar was de straat vol gekwetsten en lijken. Aan wegdragen derzelven viel niet te denken. De jonge meisjes en L-vre'alven, die dit gevaarlijk doch liefdevol werk verrichtten, 4adden zich te midden der strijdenden geworpen, met hunne zwakke armen een sabel, een pistool ofeen geweer zwaaiende, Weldra voor de meerderheid, met loshangende haren, ,liaakte armen, hals en boezem, stervend nek' te storten, wellicht nevens het lijk luns vaders, echtgenoots of minnaars. Ilet was ijselijk! Eindelijk moesten de Belgen wijken. Zij bezweken voor de (Irermacht. Bijna honderd der hunnen waren gevallen ell steeds drongen de Hollanders met vernieuwde krachten °P kun toe. Zij vluchtten niet, neen, maar gingen slechts 2tap voor stap achteruit. IN'og eenige stonden en de straat en met haar een groot gedeelte der stad misschien, zouden in de handen des vijands ondanks den wanhopigen tegenstand der opstandelingen. baar werd op eens in de straat een venster geopend; een 13.1,1 de Man keek er uit. Met één oogslag zag hij den hachedlJ.kell toestand der Belgen, gaf een teeken aan de personen le achter hem in de kamer stonden en aan den buurman van rechtover de deur, welke van uit het tweede verdiep op een io</p>
</text>
|