| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>zelven dan tot vader Willem: Maar hoe was zijn naam, 'vroeg zij op eens met nadruk. Zijn naam, waarom die vraag? Ik wilde trachten vader te vinden om hem over moeder te spreken. , Gij gaat u veel lijden berokkenen, mijn kind. Vergeet nem. Moeder heeft wel zoo veel geleden, waarom zou ik het niet? Ik bid u, zeg mij zijn naam. Maar wat zal u dit baten? Er zijn millioenen, millioenen nleasehen en de wereld is oneindig. Zijn naam, vader Willem, zijn naam! 0, kind, wees zoo halsstarig niet. Waarom verhaalde ik (lie gevloekte geschiedenis! , Gij deedt wel mij die te vertellen, maar ik bid u, voleindig aaar en zeg mij, ik smeek er u om, den naam van mijn vader. Gij wilt het dus; mocht die kennis u nimmer ongeluk aanbrengen. Uw vader heette... Vader Willem zweeg; hij moest eene laatste aarzeling Overwinnen.</p>
<p>Spreek onbevreesd, vader Willem. Uw vader heette dus... De jonge heer Henry... Wat vader Willem clan nog zeide kon Margaretha niet Ineer hooren. Zijne stem werd eensklaps onderbroken door een wraakgierig geschreeuw, dat van buiten tot in de kamer °Psteeg en de beide bewoners van het huis in het veld verchrikt deed opspringen. Vader Willem greep naar zijne pistolen en schoof de tafel 'voor de deur. Grietje drong zich dicht tegen hem aan, om Zich onder Zijne bescherming te stellen, als dacht zij daar nteer in veiligheid te zijn. En terwijl de beide Hollanders, nog niet goed wetende Wat de boeren tegen hun in den zin hadden, zich het gevaar 11, eg verschrikkelijker voorstelden door de akeligheid waarin 'let zich vertoonde,verdubbelden daar buiten het geschreeuw,</p>
</text>
|
