Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>droevigen doodsbrief; de gendarms die de vlugtelingen of refractairen, immers degenen die weigerden van op te gaen, dag en nacht achtervolgden in busschen en velden, door hagen en grachten, alles joeg tien schrik in en bande voor lange het vermaek uit de huisgezinnen die</p>
<p>lotelingen hadden. Niet te verwonderen dan, waren ouders en kinders te Joos Neerynck's droevig en ongerust! Naerden moest sedert acht dagen opgegaen zyn, en hy was nog l'huis : men had altyd gezocht achter eenen goedkoopen plaetsvervangcr die niet te vinden was, en nu beraemde men middels om .den jongman te verduiken, en wel genoeg om dat het fransche volk hem niet en zou gevonden hebben. Uit vreeze dat op het onverwachts de gendarms opzoekinge zouden komen doen, wierd Ko, de getronwige knecht van het hof, schier alle dage naer Thourout gezonden, om te zien en te hooren, en 's avonds kwam hy weder met het nieuws van den dag; alleenelyk na zyne wederkomste genoten die brave lieden een weinig</p>
<p>ruste. 'T was al tusschen negen en tiene. Van geheel den avond was er nog niet gesproken geweest dat aeneen hield ; 't verlangen achter den knecht alleene, hield den geest van onze landslieden bezig; het was als of zy zich aen slechte maren zouden verwacht hebben. Rond den tien,.wierd er getrokken nen de klinke van de deure en een sternme riep buiten : Ko is hier ! Een van de dochters sprong aen de deure in aller haeste; en vooraleer nog dat zy openging, vroeg men : Ko, wat is er dan? De knecht en sprak niet; hy was dweers door nat, 1 einden asem van te gaen, en bieeker dan naer gewoonte. Ko, wat is er? vroeg men nog eens. -- Vader en verschiet niet, antwoordde hy, maer de zaken zyn veranderd, en 't is van maetregels te nemen om Naerden te duiken. Komen z'er achter? vroegen ze allen te gelyk, en met zoo vele angst, dat men zou gezeid hebben : de vyand is daer al. Wel neen toch; zoo zeere niet : maer zy gaen toch geen twee wel vier-en-twintig uren meer w,tchten, of ik ben leelyk bedrogen. Ko! Ko, zeg, zeg; waer zyn ze? vroeg de moeder met de tranen in de oogen en den daver op de lippen. Maer nieverst en zyn ze nog; laet my toch den tyd van vertellen wat ik gehoord en gezien heb; 'lis vruchteloos geklapt van te voorén. – Haest u Ko, haest ii! Ko nam eenen stoel, en zette zich in de ronde. Al de andere zwegen, maer hun herte klopte hevig, moeders byzonderlyk. Ik was, zei hy, van voor den dryen al te Thourout. By myne inkomste in de stad, belettede ik zoo seffens dat er iets moest gebeurd zyn, want de menschen stonden al te male voor bun deure getroppeld, en klapten en schenen ongerust. De eerste huizen ging ik voorby, in 't gedacht dat ik, op de merkt gekomen, zou zien wat er ommeging. Nu en dan verstond ik een woord : waer zyn ze naer toe vroeg de eene? ik hen blyde dat zy uit de stad zyn, zei een andere. Is Nuytten's zo(111</p>
<p>DE REFMCNTEN,</p>
</text>
|