Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>alles; zy verwoestten geheel de streke, en mekten het volk zoo benouwd, dat men boden naer den Landheer zond, omdat hy toch zyne onderdanen íott komen helpen en verlossen. Niemand nogthans en had juiste kunnen achterhalen waer de halters zich ophielden; men wist dat zy in bosschen zaten, rnaer geenszins wat zy er deden, toen eindelyk, by 't naderen van het spaensch leger naer Oostende gezonden, een voorval alles bekend maekte,' Tusschen Couckelaere en Eerneghem, aen 't hoekje van den bosch, woonde er een eenvoudige man, redelyk jong nog, die met het melkén van twee dry koeijen en het beploegen van wat land, moeijelyk aen I.yn bestaen geraakte. Die landbouwer, natuerlyk op geld uit, was blyde op het hooren dat de Spanjaerds naderden : deels om dat ihem van de vrybuiters gingen verlossen, deels om dat hy gelegenheid zou vinden van eetwaren diere te verkoopen. Ook van zoo haest hy vernam dat het spaensch leger naderde, en tot Ghistel gekomen was, hy daar naer toe, met eijers, kaes, melk en boter, en hy verkocht zoo wel en zoo vele, dat hy munte genoeg ontving om een geheel jur van zynen pacht en van zyne lasten te betalen. Blyde genoeg, keerde hy haestig weder naer huis, en, om te vroeger met zynen schat aen te komen, in plaetse van de breede strate, nam hy den binnenweg, dweersch door den grooten baset'. Misschien was het den eersten keer van zyn leven dat die man zoo vele geld t' hoope in zyne beurze zitten had, en gelyk het altyd gaat met buitenmenschen in diergelyke omstandigheid, 'kon hy niet laten van op zyne fortuin te peizen ; van tyd tot tyd ging zyn hand, zonder weten, naer zyn vestezak, -en het tastte aen die klinkende en zoo gemakkelyk gewonnene guldens. Als hy een uerken lang gegaen had, was de zonne onder; en daer in dat uitgestrekt woud, tusschen die hooge boomen die zoo dikke stonden, was het uitnemende eenig en stille. De avond kwam schielyk aen, en na korte oogenblikken, was er 'lyk een zwart kleed dat gespannen werd boven de toppen van de hoogste hoornen. De eerste vreugde van onzen Couckelaernare was weg; ly begon te peizen dat hy daar alleene was, met zoo vele geld in zynen zak, by nachte, en dat er juiste in dien busch zon dikwils Geuzen zaten. Geuzen ! goede Schepper tech ! hy wenschte</p>
<p>van nooit .op dat woord gepeisd te -hebben, en hy kreeg het uit zyn gedacht niet meer; zyn herte begon te kloppen; in den donkeren keek hy- voor hem, langst hem, achter hem, of er niemand en stond of en kwam, al snakkende naer zynen asem. Op zynen rugge droeg hy twee ydele manden gebonden, waerin zyne koopwaren gezeten hadden; en met dat de benauwde reiziger altyd zich links en regts ommedraeide, de drooge wissen dier manden vreven tegen malkander en piepten. Dat geruchte kon. hy niet uitleggen, en hy meende dat er volk hem op de hielen zat. Zyne vreeze groeide aen : hy keerde zich van langst om meer omme, altyd al voortsgaen.de, en het gepiep vermeerderde ook. Eindelyk verliest hy al zynen moed; met heleene hand grypt hy den zak zyner vest waerin zyn geld zat, met het andere houdt hy zynen gaenstok, en zet het aen het loopen.</p>
<p>DE GEUZENBUSCH.</p>
</text>
|