Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>Het duerde niet lang, of eenige ffebuers, van hunnen eersten schrik hersteld, kwamen langhalzend in de deur van de herberge, en eindelyk waegden het van binnen te gaen. Het vriendelyk onthael van de gendarmen en (le uitleg van den baes stilden hen ganschelyk; op de eerste binnengekomenen, volgden er andere ; de nieuwsgierigheid bragt allengskens iedereen langs daer, en in korten tyd was de herberge opgepropt van volk. Niemand en sprak er vele, 'want elk een scheen nog bezig niet de schoone en vreemde kleeding der twee Franschen, en met hunne tale en hunne vriendelykheid. Het kleen getal persoonen uit het dorp, die wat fransch verstonden en spraken, waren naest tot by (le twee vreemdelingen gekomen, en wisselden met hen woorden die Seffens door (le verstandigsten van den hoop overgesteld wierden, en van de eene, oore in de andere rolden. Geheel de parochie wiste seffens (lat er geen kwestie was noch van brigands noch van oorloge; integendeel, (lat er ga nieuws gekomen was, .en men hield feeste en men verwelkomde de mannen, die 't oud spel (ler Franschen kwamen verbeteren. Onder degenen die tot by de gendarmen gekomen, en met hun in gesprek waren, twee byzonderlyk deden zich verstaen : .de Meijer van het dorp, en een vreemdeling, die daer seffens was binnen gekomen, schoone gekleed, met eenen gaenstok, en op weg, zei hy, naer Dixmude om beesten te koopen. De Meijer legde alles uit aen den brigadier; hy vertelde de gepleegde moorden in slechte maer toch verstaenbare tule; hy zei, ten naesten mogelyk, waer de moordenaers woonden, en raedde den besten middel aen om er zich van te ontmaken : de vreemdeling gat' den Meijer In alles «elyk, bekrachtigde zyn gezegde, en zei dat, gelyk de Franschmans oolyk waren, een inval in het Vrybusch mogelyks al de dieven met eenen trek tusschen hunne handen zou doen vallen hebben.; hy deed vrage op vrage nopens de magt der gendarmerie, de middels die zy gebruiken konde, en prees hunne zending in Vlaenderen, aer zy zoo vele deugd zouden doen. Wie is dien heere, die zoo gerneenzaem met onzen meijer en met die twee soldaten klapt? vroeg een man die by den toog stond aen den baes uit de herberge. Ik weet niet, antwoordde hy; maer zyn wezen is my toch niet vreemde; 'k ben zeker van het meermaels gezien te hebben. —En ik ook! Waer hem 't huis gewezen, en zou 'k niet kunnen zeggen. Maer dunkt het u niet, gebuer, dat andere keeren zyn lyf in geheel andere klaren zat? Waerachtig, als gy 't zegt !... Die vent heeft te Roosebeke in een herberg tegen my nog gesproken, of 'k misse leelyk. En hy iteo't hier in myn huis nog geweest, in arme landslooper gekleed, of 'k en heb geen geheugen meer. Een wreede kerel om ziene; beschaft eens die vuisten, en die oogen ! Maer, kyk baes, wat steekt er daer een weinig uit, uit zynen binnenzak.</p>
<p>DE GENDARMEN,</p>
</text>
|