Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>mogen gezien worden, zullen insgelyks de laetste tydingen rond den tien weten te vertellen. Geen twyfel, of al de deuren en vensters zullen we gesloten worden, en wy zouden kunnen vele moeite hebben om binnen te geraken; maer, anders gedaen van dezen keer. De jongen van den baes hier, is tamelyk slim, en menigen keer al heeft hy bewys gegeven van behendigheid en van moed; dat wy hem eens zonden om, met het gewoel van volk dat van dage naer Kloosters zal gaen kyken, meè te gaen; ieverst als het best past, al achter binnen te sluipen en zich onder een bedde gesloten te houden, tot by nachte toen alles gerust zal zyn; dan de voordeure open te doen en ons allen binnen te laten? Wat zegt gij daervan ? Een goed gedacht, kapitein ! een goed gedacht ! Het zy dan aenveerd, en ik zelve zal hem morgen zyne lesse spellen. De twee mannen, die Pieter Kloosters aengehouden hebben, moeten er morgen voor zorgen; rond den twaelven van den nacht, mogen zy hem naer zyn huis weder geleiden, en hem ievers vaste leggen. Ik wil niet, en 't is ook Karlo's wensch, dat er dien man anders leed geschiede; wy moeten alleenlyk zyn geld hebben; het overige kan ons niet baten, en hy heeft ons nooit geen kwaed gedaen. Myne laetste bevelen geef ik morgen aen den hoek van den busch. Bravo ! Bravó 1 riep de gansche vergadering. En, gelyk altyd, er wierd geselionken en gedronken, en geklapt en gelachen, op den goeden uitval der zake. Geen een of hy was zeker van te gelukken. 'S avonds, voor den tien, waren al de moordenaers op hunnen post, aen den hoek van 't Vrybusch. De kapitein was er ook, en bezig met zeggen aen iedereen wat er hem te doene stond, en waer hy zich houden moest. De voorengezondene boden kwamen vertellen dat de pastor der parochie voor den achten de holste verlaten had, en naer zyn huis gegaen was; dat er in de hofstee' geen geruchte meer was, en waerschynelyk geen vreemde menschen. Maer Lieven en zyn vader, die alles wisten, hielden staen dat er twee mannen uit het gebuerte, noch al kloeke en moedige kerels, op de hofsteè \vaekten en voorzorgen genomen hadden tegen eenen aenval : mogelyks, zeiden zy, gaen zy geheel den nacht opblyven, want langst daer zyn wy gekomen en er kwam klarigheid van uit de vensters en rook uit de schouwe. Twee mannen tegen een geheele bende! daerom niet gelaten van vooruit te gaen, zei Baekeland; het is te verre gekomen, wy moeten. Vooruit dan ! Veertien zwarte kerels trokken op, tot niet verre van den booingaerd der hofsteé. Daer scheiden zy van malkander, de eene helft ging langs vooren, de andere helft kroop door de 'lage, en stond al ligte tegen het achterdeurken van het huis. Deze hoorden noch zagen niets, en bleven daer stille staen. Baekeland met zes andere was al de balie die op de voorstrate kwam, stillekens binnen gedrongen. Inderdaed hy zag licht door de vensters, en meende zelfs van tyd tot tyd het gerammel te hooren van stoelen die verschoven, schoon er niemand in het huis luide genoeg sprak, om al buiten gehoord te zyn. Het was juiste op den oogenblik dat de stomme</p>
<p>SCHRIKKELYKE NACHT.</p>
</text>
|