Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>waer nogthans. Menschelyk gesproken, de tydelyke straffen aenzien wy als straffen voor de menschens misdaden : dat gebeurt, maer het gebeurt ook anders; .en berm is het dat wy gemeenelyk op de wereld de boozen in voorspoed zien, en de regtveerdigen in bedrukking: En nogthans, het is zeker, gelooft my, dat een deugdzame mensch, in I.midden der ongelukken, meer genoegen heeft dan een zoildaer in zyne weelde. Ten anderen, waerom zou God zich moeten haesten? Waerom de vyanden van zynen name niet wat laten wroeten, als hy eene ahyddurende eeuwigheid heeft om ze te vinden? Dat meer is, indien gy my gelooven wilt, hy beproeft niemand boven zyne krachten, en geeft krachten volgens nood. Zonder Ie weten wat er van uwen broeder geworden is, zonder te weten zelfs welke gevaren u nog bedreigen, durf ik zeggen, ingezien het deugdzaem leven 't welk gy altyd geleefd hebt, dat God u bezonderlyk zal genadig zyn, en zendt hy u van den eenen kant een kruis, hy zal. u van den anderen kant eenen zegen overzenden. Ja maer, zei Angela, dat onze broeder eens vermoord ware, en dat wy 't ook moesten zyn? Steek die gedachten uit uw hoofd, dochter; is ons Heere niet magtig genoeg om u van de moordenaers te verlossen, en zelfs om hun helle te veranderen en ze te bewegen? Tot nu toe, alles heeft u mee' gewild op de wereld ; gy hebt nooit niets anders tegengekomen dan geluk en voorspoed, en van den eersten keer dat er u iets overkomt, gy mogt ook niets anders doen dan u overgeven aen den wille Gods, of 't ware ondankbaerheid. Meer no, gy moet het hand zegenen dat u slaet ;.gy moet Hem bedanken, omdat hy op u peist; dan alleenelyk zult gy waerlyk den name van kinderen Gods verdienen; want, in den tegenspoed kent een mensch zync. ware vrienden op de wereld, in den tegenspoed ook leert God de zyne kennen, uit het hoogste des Hemels. Mynheer, antwoordden zy, een woord uit uwen mond zegt meer dan al de woorden en de vertroostingen die wy van dage gehoord hebben. Ja, voor aleer wy slapen gaen nog, zullen wy God loven en hem bedanken. De pastor, als hy nog een woord of twee gesproken had, nam afscheid van zyne parochianen, en sloeg den weg in die naer het huis geleidde waer hy verbleef. Een der mannenmenschen wilde me é gaen, maer hy . moge niet. Toen de priester aen den hoek van den boomgaerd kwam die langst het hof lag, het dacht hem dat hy in den donkeren de beweging van eenen mensch zag die zich wegtrok; hy bleef staen, keek van nader; maer het was al te duister, en met dat hy van zelfs niet benouwd en was, peisde hy dat het zeker de schemeringe moeste zyn van zyne oogen, welke men altyd geware is, toen men van uit eene verlichte plaetse in den donkeren komt. Hy ging dan stillekens voort, en kwam ongehinderd</p>
<p>t' huis. De vier persoonen, die in de hofstede gebleven waren, hadden nog eenen tyd zitten klappen; eer het uit was, en dat zy hun avondgebed hadden geeindigd, wierd het rond den tiene. 10</p>
<p>SCHRIKKELYKE NACHT.</p>
</text>
|