Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>Ik peis het ook.</p>
<p>Kwestie zyn er nog van uw hof knechten weg gegaen, ten zy de dood hun zelve kwam halen?</p>
<p>Niet vele.</p>
<p>Kano had al gedaen dat hy kon, om zynen gebuer in gesprek te brengen; maer niet te doen. Hy wiste wel nogthans waer het vasthield, immers hy was een van degenen die op de voute zitten klappen hadden, maer hy kon noch durfde van iets gebaren. Pier Kloosters zat op zynen stoel, met eene tange te werken aen het hout van het vuer, zonder opkyken, en met een schrikkelyk gedacht bezig. , Lieven trok de achterdeure open en kwam binnen: hy was geheel anders en scheen gerust, geruster dan ooit. Gebuer, zei hy, ik heb niemand gevonden, niemand gezien; ik ben tot in den stal gegaen van achter, en er was geen levende Mensch noch in, noch omtrent. Wat is er dan? vroeg Kano, juist, als of hy van niets en had geweten; het schynt my hier zoo aerdig van dage; de gebuer en spreekt niet, en gy komt my nu vertellen van menschen die hier zouden zyn? Hy meende volk gehoord te hebben, hier achter, toen hy binnen kwam; en, schoon er niet vele of niet te vangen is hy my, meende ik al met eenen keer dat er misschien gasten op myne borze uit waren, en ik ben gaen kyken. Tut! tut! tut! volk uit achter eenen armen sukkelaers beurze; droomt gy dan, jongen? Luister! zei Kloosters, die tot dan toe gezwegen had, ik 'hoore geruchte hier, hier in huis, daer van achter! lnderdaed, eene deure was toegevallen, en had leven genoeg gemekt om tot in de herberge gehoord te zyn. Pier Kloosters beefde 'lyk een blad, en Lieven sprong op, trok de deure open, keek wat rond, en keerde weder al zeggende : Het moet de katte zyn, of een spook; 't en is anders niet mogelyk. Maer wat beteekent dat? waermeè zyt gy bezig? vroeg Karlo ; gy ziet er zoo aerdig uit, gebuer; hebt gy misschien kwaed hooren /eggen van ons, of slecht vermoeden tegen mynen zoon opgevat? Hoort, vrienden, antwoordde Kloosters, met een zekere benouwdbeid, wy zyn oude kennissen, en dat meer is altyd go é gebuers geweest, Ik gaen 't u juiste zeggen gelyk het is, amor neemt het niet kwalyk, 't en komt van my niet : men heeft my van den nachten gezeid dat de roovers en.de moordenaers nog eens beginnen uitkomen; dat heeft my de vreeze ingejaeg-d, en die vreeze heeft my al met eenen keer gegrepen, toen ik hier binnen meende te hooren spreken, en dat ik, inkomende, niemand in huis gevonden heb. Men heeft toch niet willen zeggen dat ik gemeens had met de rooversbende? vroeg Kano al zyne wyde oogen openstekende. Van u niet, neen, Kano; maer van... Van wien? van wien? zei Lieven: Die 't my vertelde wilde 'lyk zeggen dat er hier in de herberge,</p>
<p>NOG DE KWADE NAENDAG</p>
</text>
|