Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>'T is aerdig, niet waer, dat de mannen zoo seffens gehoorzaemden, en men zon bykans pelzen dat zy het moesten eens zyn ! Of de baljuw aen zynen leider daervan gesproken heeft of niet, heb ik niet hooren zeggen; ik peis, ik, dat hy van dan af schier alzoo benouvd was van den eenen als van de dry andere, en wie 't zyn zou, hy ware bevreesd geweest. Niettemin hy ging altyd voorts, en kwam ongehinderd tot aen den hoek van den kasteelhof, op tien minuten van Rumbeekplaets. Gelyk zy Ceinden de dreve kwamen en gingen inkeeren, ziet de baljuw met schrik de dry zelfde baenstroopers staen, met hunnen rugge tegen de hage geleund, zoodanig dat hy er digte langst moest, en, schoon het al donker was, verkende ze hy geheel wel. Nog meer verschietende als den eersten keer, sprong hy haestig ter zyden. Nog altyd even benouwd! ik zeg u dat er niets te vreezen is, sprak zyne leidsman zonder eenige ontroering. De baljuw ging zoo digte tegen hem als hy maer en kon tot aen de eerste huizen van het dorp. meende daer zynen man te voldoen, en haelde een kroonstuk uit zynen zak om het hem te geven. Neen, zei deze laetste, wacht nog eenen oogenblik, Mynheer; gy meent vry te zyn; er is niets van : ik ga me é tot aen uw huis.</p>
<p>Maer vriend toch, wy zyn al te midden de huizen! 'T is gelyk, geloof my! In dat geval, ik trakteer u hier met een kanne; neem altyd .dit kroonstuk. Neen; tot (lat gy aen de deure uwer wooning zyt niet. Zy gingen binnen in eene herberg, bleven er misschien een kwartier uers, en vertrokken. Rond de kerke staen er, gelyk gy weet, vele boomen ; de baljuw moeste dweers over het kerkhof, om aen zyn huis te geraken. Hy .gnet dan, altyd in gezelschap van zynen man het kerkhof in, en gelyk hy juiste aen de verste boomen komt, staet hy nog eens, bek aen bek, met de dry baenstroopers. Nog eenige schreden hy was 't huis, te midden de plaetse, vOoren aen in den avond, en nog was hy gelukkig van alleene niet te zyn. Ziet gy wel, zei de Moorsledenaer, dat gy verre waert van vry te zyn! Tot aen uwe deure gaê ik mee. Hy deed het inderdaed. De baljuw voldeed hem rykelyk, bedankte hem bertelyk, en sprong in zyne woonste, waervan hy de deuren seffens grendelde. Den zelfden avond vertelde hy nog zyne avontuer niet : het was genoeg, zei hy, dat hy alleene den nacht slapeloos overbragt, maer 's andeMiidaegs noens, wiste het geheel de parochie al, en ik ben verwonderd dat het nog tot hier niet gekomen zy. Menschen toch! zei Pier Kloosters, wat gaen wy nog al hooren ? Maer noemt men den persoon van Moorslede niet? Dat is in ons gelmerte, en 'k zon- wel zynen.name willen weten. Wat zoudt gy daermee zyn? Er is van dien persoon niets te zeggen, ten zy dat hy den baljuw van de dood, of ten minsten van een groot ongeluk, verlost heeft. -- En zyn kennisse met de dry schelms? Gy kunt wel denken dat de baljuw blyde is van uit de moordenaers handen geraekt te zyn; 't is gelyk door wien.</p>
<p>DE KWADE MAENDAG</p>
</text>
|