Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>Er zyn toch hinderlyke schelms in de wereld, zei Kloosters; 't is als ol zy 't gerooken als er iemand in zyn huis geld by heeft, of dat er een mensch langs de bane is met zyne borze vol, of met goudewerk aen. 'T is waer, antwoordde hy; en peist eens, als zy by klaren dage niet meer vreezen, wat gaen wy nog al zien? Wy zullen er morgen zoo wat hooren van vertellen op de markt! en de menschen zullen nog eens gaen benouwd worden !Dat de Franschen, in plaets van kerken te branden en kloosters te plunderen, die moordenaersnesten gingen zuiveren! dan zouden wy dezelve nog geern zien komen en wel onthalen; maer ik geloove waerachtig dat het al schelms 't hoope zyn. 'T en is nog niet al : gy zult gaen hooren hoe vele deugenieten er in onze streken loopen ; men gaet haest mogen zeggen dat de eene helft der inenschen geld wint, om door den anderen helft gestolen te worden. Heeft er hier niemand hooren spreken van Dupon, van Rumbeke, dien wv. allen geheel wel kennen! Niemand! Het zyn dezelfde persoonen die 't my verteld hebben, maer zy wisten niet juist welken dag het gebeurd was; het moet altyd kortelings zyn : Dupon dan, die baljuw is der heerlykheid, was naer Moorslede gegaen, een paer uerkens van zyn huis, en keerde weder met redelyk vele geld in zynen gordel. Hy was alleene, en het was te midden in den achternoene en om vooren aen in den avond t' huis te geraken. Wel! maer gekomen by 't gehuchte dat men den Kokuit noemt, in eenen diepen weg, tusschen twee bosschen, kykt hy by geval omme, en ziet dry struische kerels met blauwe kiels achter komen, en rap genoeg op hem al ligte in te winnen. Hy wordt benouwd, verdubbelt den stap, en springt wat verder in het huis van eenen man dien hy geheel wel meende te kennen. Zonder te zeggen waeroin, of ter welker gelegenheid, vroeg hy aen dien man, dat hy wat zou meegaen tot buiten de busschen. Met plezier, baljuw, antwoordde hy; tot nu toe, als ik u eenen dienst gevraegd heb, gy weigerde my nooit; voor den eersten dien gy my vraegt, 'k ken kan hem ook niet weigeren. En hy deed netter kleéren aen, nam zynen gaenstok, en vertrok met Dupon. Een half uerken verder, nog altyd in den busch, de baljuw zag die dry zelfde gasten op hem komen; maer in de plaetse van al achter, kwamen zy nu al voren op. Met den eersten, stond hy stille onvrywilliglyk en veranderde van koleure. Zyne reisgezel keerde zich naer hem waerts en zei : Baljuw, gy wordt bleek! en naer de dry kerels wyzende : Is het daerom misschien, voegde hy er by, dat gy my zyt komen mee vragen? Gy hadt ze zeker al gezien, maer vrees niet, ik ken ze. Zy waren tot by malkander gekomen, en de dry onbekende bleven stille staen. De gezel van den baljuw gaet er digte by en zegt hun : Mannen, van dage is er niets te doen, keert weder naer huis ! En zy, zonder een woord te spreken, keeren hun hielen en gaen regte den busch in.</p>
<p>DE KWADE MAENDAG.</p>
</text>
|