Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>Geen kunste! Lieven was de kooper en de verkooper der rooversbende. Hy was gelast met het uitwisselen, tegen klinkende munte, van het goud en van het zilver dat van dienen voortkwam ; van het laken, van de kleederen en van al het ander goed. 'T was hy die de bende in den busch meest al bezorgde dat zy noodig had ; 't was naer zynen kelder dat zy by nachte kwam om tonnen bier te halen voor de herberge van Rooze, en hy maekte geen conscientie in somtyds wat achter te houden en weg te steken. Kloosters, als naeste gebuer van den Slinger, ging er ondertusschen een glas bier drinken, byzonderlyk 's inaendags achternoens, maer nooit late in den avond. Hy was immers van de stoutste niet en vreesde zynen gebuer veel meer dan hy hem betrouwde. Vroeger, als er zoo vele sprake was van de vreede moorden op Langemarck en op Roosebeke, had Lieven wel dikwyls gezeid : Kloosters, dat er by nachte in uw huis iets gebeuren moest, mekt dat ik het op de eene of op de andere maniere gewaer worde, ik. kome u seffens ter tape, maa gy hebt biets te vreezen, peis ik; zoo digte by cene herberg en komen de dieven niet geern stelen; maer dat waren enkelyk woorden. 'T is te verwonderen dat Baekeland het zoo lange kunnen laten had. Den zelfden nmendag, een naken voor avond, na dat hy alles op de. hofstee' geschikt en te kante gedaen had, ging de jongman volgens gewoonte naer den Slinger, deels om te vragen wat voor eenen vent er daegs te vooren gepasseerd, of misschien binnen was geweest. In plaetse van regte naer de herberge te gaen, langst eenen breeden voetweg, het rinste van al, ging hy rond een zyner stukken lands, wat meer al den bosch waerts, zoodanig dat hy aen de herberg ging komen, niet al voorn, mamr al achter. Al wandelende rond zyn land, en al de oogen slaende op den bosch, waer hy maer tien minuten van was, op die donkere sparren ‘vaer de wind in waeide, en een gedruis wekte dat niemand onderscheiden kon tusschen het moorlen der baren van de zee, peisde hy nog op al dit hy 's nuchtends gehoord had, op Lieven waervan er sprake was geweest, en op Karlo ook misschien; doch geen de minste benouwdheid was in hein, en hy scheen met tegenzin kwade vermoedens</p>
<p>tegen zynen evenmensch op te nemen. Hy was, al voortlutterende, met zyne handen in zyne vestezakken, tot tegen de achterdeure van den Slinger gekomen, en gin.. klinke opheffen om aldaer in te gaen, toen hy mansstemmen hoorde niet verre van hem. Hy bleef stille staen... Dat is aerdig, dacht hy, dat er op van dage hier wat volk is, en 't is aerdiger nog dat ik ze hoore klappen tot hier: zy zyn toet' zeker waer men genteenlyk is : in de voorkamer. Niet te doen... Hy luisterde beter: 't was vezelen dat die mannen deden; men hoorde wel iets van hun gesprek, het was klaer dat het mannevolk was, maers om te samen te binden het gene zy zoo stillekens zegden, was onrnogelyk. Een schrikkelyk gepeis SellOOL door het hoofd van Pieter Kloosters : Misschien is het eene rnoordenaers-vergadering ! Eenen °ogenblik wilde lty zich ommesnakken en naer huis loopen... Maer waerom altyd kwaed</p>
<p>NOG DE KWADE MAENDAG.</p>
</text>
|