Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>De nacht ging voorby, maer een droevige nacht voor de twee zusters !.. 'S anderdaegs nuchtens al vroeg was het te Staden op de plaetse geweten. Men zond overal vragen of Pier nieverst of met niemand den avond te vooren geweest had ; men ging tot Kano's die ook t'lluis was en hoogst bedroefd scheen ; men zocht en herzocht langst de baen die van den Slinger naer de hofstee geleidt, om te zien of er geen teekens waren, zelfs op de partyen land die langst de bane lagen tot aen den busch toe, en in de grachten; maer al dat er ontdekt wierd, 't was die lange elzene perse, waerover de ongelukkige gevallen was, en die nog van dweersten op de planke, lag. Niemand en peisde op hetgene daer aen dien gracht gebeurd was.</p>
<p>De pastor verkleed, cle wervan het dorp, de byzonderste der parochie kwamen in aental, deels om de twee dochters te vertroosten, deels om te hooren en te zoeken wat er voorengevallen was en hoe. Er wierden gissingen gemaekt van alle soorten, maer dat al en strekte tot niets. Hadde Pier vele geld in zynen zak gehad, niemand en zou getwyffeld hebben of hy was vermoord door Baekelands volk; maer voor eenige stuivers die hy ina had, 't en kon niet zyn. Andere peisden dat de moordenaers misschien kwade inzigten hadden, en goeste van in te breken in de holte; en de oolykste waren overtuigd dat Lieven, niettegenstaende al zyn gebaren, en zyne zorge, en zyne woorden van troost, en zyne haestigheid om overal te gaen zoeken achter zynen gebuer, misschien veel meer nieuws, en vdel zekerder had kunnen vertellen dan zy alteMale. Nat uedyk en peisden zy dat niet luide.</p>
<p>'S avonds van den zelfden dag, en wist er nog niemand van iets. Twee gebuers, waeronder de baes van den Slinger niet, boden zich aen, om den nacht over .te brengen op het hofstedeken. Hun offer wierd met dankhaerheid aenveerd, schoon er geen mensch op Staden, niet het gedacht lag van hetgene er daer, by nachte, moeste voorvallen. Het was slechts gedaen voor de gerustheid der twee gezusters.</p>
<p>.Het was donker geworden. Vele volk, waeronder groote en kleene,, gekende en ongekende, hadden by den klaren rond het buis geweest, 'lyk het gemeenelyk gaet rond de huizen waer er iets voorengevallen is; eenige waren binnen gekomen, andere buiten gebleven. Nu was er niemand meer, buiten de huisgenooten, de twee gebuers, en den pastor der parochie; deze alleene had woorden kunnen uithalen (lie naer het herte gingen der bedrukte vrouwen; van die woorden, door ware kristelyke liefde opgegeven, en gesteund op den Godsdienst, eenigen troost in groote ongelukken. Kano zelve was vertrokken in de overtuiging dat er niemand noch op hem, noch op zynen zoon gepeisd had. De vyf persoonen die op het hof gebleven waren, zaten rond het vier te klappen. De pastor .natuerlyk, zei het byna al; hy gaf moed, en heelde de wonden :</p>
<p>Aenveadt, zei hy, die beproeving als komende van God. Het zyn waerlyk zyne beste vrienden welke hy meest kastydt op de wereld ; immers hy heeft eene geheele eeuwigheid om ze te, beloonen. "r is hetgene de menselien, hoe deugdzaem ook, inoeijelyk verstaen, en het is</p>
<p>SCHRIKKELYKE NACHT.</p>
</text>
|