Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>Baekeland zelve was by de twee dochters gegaen. Hy had geen enkel wapen in zyn hand, alleenelyk twee pistoolloopen staken langst twee kanten uit zynen zak. Zyne sprake was zoo bedamt en zoo zoete, dat de ongelukkige zusters niet meer zouden gevreesd hebben, ware het mogelyk geweest van zonder vreeze te zyn in dien schrikkelyken nacht. Dochters, zei hy, wy gaen it noch koorden, noch binden, noch niets doen, indien gy seffens al uw geld wilt uithalen ! De vrouwmenschen heften hunne oogen op naer het zwarte wezen en de stralende oogen van den man die sprak, en keeken schielyk elderswaerts zonder te antwoorden. Maer het moet rapper gaen ; wy Oen hier uit onze lente niet blyven tot morgen nuchten, peist gy ! Nog geen antwoord : snikken en huilen was al wat men hoorde. Ah sa! mannen ! kunnen wy geen antwoorde krygen met goedheid, er zal wel eene komen door kwaedheid ! Om de liefde Gods ! zei een van de twee, wy hebben niet met alle van geld. Dat betert, zei Baekeland, begint met al le geven dat gy in huis hebt : wy vragen niet meer. De stoutste van de twee kwam stillekens uit den hoek waer zy altyd blyven staen had, sloeg hare oogen op die twaelf leelyke aenzigten, en op den gebuer die op den vloer uitgestrekt lag. Eene koude trilling liep over hare lidmaten en zy aerzelde... Nogians, zy nam al bevende het lampje dat aen het mantelhout van de schouwe hing, en ging er ma in de kamer nevens de keuken. Vyf of zes roovers gingen achter. Met eenen sleutel deed zy een kolferken open, belde er twee beurzen uit, een met koper, en een ander met zilver geld, en gaf ze aen den kapitein al zeggende : Daer, 't is al het geld dat er in huis is ! Baekeland sloeg met zyne vuist op de beurzen, deed ze klinken, toonde ze aen zyne mannen, en schoot in eenen lach. Onnoozele, zei hy; meent gy ons te bedriegen ? Er is hier vele meer geld, en liet moest seffens voor den dag komen. Zoekt, antwoorde de dochter, neem aen, zoekt overal waer gy wilt ! Hier zyn myne sleutels. Niet te.zoeken ; gy zelve moet het op den °ogenblik uithalen, of het gaet hier schuw gaen. Waerlyk, Mynheer, 't is gelyk wie gy zyt; ik zeg de waerheid. En uwen broeder, zoudt gy hem geern vermoord zien ? Op dat woord van broeder, veranderde de boerinne geheel en gansch van houding. Zy hief het hoofd op, bezag den spreker, en een soorte van grimlach kwam rond hare lippen, terwyl er tranen langst hare wangen rolden. Waer is hy? 'T was al dat zy vroeg. Niet dood, maer tusschen onze handen. Is het zeker? Zoo zeker als dat ik hier voor u stae. Maer, en dat is ook zeker, geeft gy ons geen geld gerweg, wy Vermoorden hem.</p>
<p>SCHRIKKELYKE NACHT.</p>
</text>
|