Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>zoetaerdig; anders naer alle waerschynelykheid had er ieverst een deure ingevlogen, en dan was het zeker dat er niemand meer en durfde omtrent gaen. Zy klopten nog eens op de deure van eene herberge die aen den hoek van de strate stond, en waren te wege, aen eenen man di 'e verder op het land vrocht, te gaen Vragen waer de Meijer van het dorp woonde, toen een man, die eenen kordewagen voor. hem stak, van uit een zywegeltje hun in den ,bek kwam, en flak voor hun stond. Gy kunt denken dat hy ook verschoot! Nadat hy een halve minute die aerdige hoedjes en die wreede wapenrusting, byzonderlyk hunne zware karabynen en polassen, aensdhouwd had, liet hy, al met eenen keer, zynen kordewagen nedervallen, liet zelfs zynen schoerband in den brand en was te wege het op te steken langst waer by gekomen was; maer een van de gendarmen had het gezien, en was toegesprongen niet zyn peerd, om den vent tegen te houden. Die man meende zyn bietste tier aenstaende : niet anders peizende als dat by met de brigands welke hy had hooren afschilderen te doen had, keerde hy zich omme en smeekte om genade in het vlaemsch; de gendarmen schuddeden hun hoofd, en antwoordden in het fransch; maer er was geen middel om malkander te verstaen. Aen hun gebaer nogthans, en aen sommige teekens welke zy met hunne handen al klappende deden, verstond de Vlaming dat hy voor zyn leven niet te vreezen had; hy meende zelfs eenen grimlach onder hunne zwarte knevels te zien, en dat overtuigde hem dat hy met goed volk te doen had. De Vlamingen bestaen alzoo : één keer op hen lachen is genoeg om hunne vriendschap en hunne genegenheid te winnen. De gendarmen sprongen van hunne peerden, en maekten teekens aen den Stadenaer, dat zy geern een stal voor hunne beesten en een herberg voor hun eigen zelven zouden gevonden hebben. Dat wierd nog al gemakkelyk verstaen, en onze Vlaming, teenemael gerust gesteld, greep een van de peerden by den toom, en leidde hetzelve tot aen een groote herberg met peerdstal, die daeromtrent regte over de zydeure der kerke stond. De deure was nog gesloten; hy klopte herhaelde mael : een menschenwezen verscheen voor de venster, de gordyne wierd voorzigtig opengeschoven en zoo haest dat de baes een zyner medeburgers verkend had, verstoutt,e hy. Toe, toe, baes, doet open ! Er is niets te vreezen ; droomt gy dan? Eindelyk de grendels schoven, en de deure ring open. De peerden wierden gestald en besteld ; en de baes die wat f-'ransch verstond, maer er geheel weinig verkoopen kon, vatte seffens dat onze twee gewaende brigands integendeel goè vrienden waren, die eenen grooten• dienst aen hem en aen al de menschen van daeromtrent kwamen bewyzen. Zy verzekerden dat het Vrybusch in 't korte zou gekuischt zyn, dat de Franschen, als zy iets willen, seffens aen 't werk vallen, en maer uit en scheiden als liet effen is, of de laetste van hen door de dood is omgekomen. Wy zyn maer de voorboden, zeiden zy, een geheele kompagnie van mannen gelyk wy zyn, wacht den gunstigen °ogenblik af; van ter weke, misschien, indien wy de noodige inlichting,en by uwen Meijer kunnen hebben, zal het wel gevaegd zyn en voor goed. • •</p>
<p>DE GENDARMEN.</p>
</text>
|