Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>gehinderd, en nu, de broeder aen hare liefde wedergeschonken! Dit alles moest inderdaed naer het herte gaen. Als de eerste aendoening over was, en op de dringende vragen der omstaenders, vertelde Pier, in 't korte, hoe hy, by 't komen uit de herberge den Slinger, door twee felle kerels was aengerand geweest, en meegesleept in een huis dat hy zelfs niet en kende, want men fild er hem blinder ooge naer toe geleid. Hoe lange hy ergebleven was, wist hy niet; maer na zekeren tyd, waren nog eens twee mannen hem komen binden en meetelden dweers door den bosch en over 't land tot in den stal zyner hofstee waer hy al dat volk had hooren komen geloopen, zonder te weten waer hy was, noch wat er gebeurde. Eindelyk, en na vele geweld te hebben gebruikt, was hy voortgekropen tot tegen de deure van den stal, had de stemme verstaen van menschen die hem niet onbekend waren, om hulpe geroepen, en losgelaten geweest door eenige kennissen die hem hoorden en verstonden. Dan alleenelyk had hy vernomen wat er ommeging, en was naer zyne zusters komen toegeloopen; zyne bleekheid kwam voort uit twee dagen vreeze en onzekerheid over zyn lot en zyn leven. Ondertusschen, was het digte by den nuchten geworden. De inwooners van het dorp, als de eerste en de grootste nieuwsgierigheid voldaen was, keerden weder naer huis, en eenige van de naestbestaende en van de beste kennissen bleven alleene nog over. Onder het getal dezer laetste was de Pastor van de parochie. Hy had alles zoo wel afgeluisterd, en met zoo vele vreugde gezien dat enkele vreeze zonder zware gevolgen, buiten het verlies van cene somme gelds, dien schrikkelyken nacht had geëindigd. Menige keer herhaelde hy 't gene hy daegs te voren gezeid had : dat God zyne beste vrienden beproeft op de wereld, en meest altyd zyne vyande.n alleene in ongebrokene weelde en uitwendig vermaek laet leven. Hy schepte zyn behagen in hun te doen verstaen, dat zy Maer aen God alleene hun leven te danken hadden, want Baekeland, zei hy, heeft tot nu toe niemands leven gespaerd, g,y zyt misschien de eerste die by nachte aen zyn moordenaersmes ontsnappen ! Gebenedydt den Hecre dan, in den tegenspoed 'lyk in den voorspoed ! "1' was met het uitkomen van den dageraed, dat by de hofstee de laetste van al verliet. Op den dorpel van de deure gekomen, keerde hy • zich nog omme om te zoggen : Herinnert u allyd, vrienden, dat, als ons Heere zyne dienaers een kruis overzendt, zyne zege spoedig zal achter-</p>
<p>komen. Wat van te vooren, Lieven en Kano, met de andere gebuers toegeloopen, waren insgelyks van de hofstee' weggegaen. Zy hadden wel bemerkt dat menige Stadenaer pinkelende oogen naer hun geschoten had, en byna zonder tegen hun te durven spreken ; ook waren zy niet droevig maer toch neerslagtig, en als zy buiten het gehoor der menschen gekomen waren, zei Lieven tegen Kano : Vader, 't is ongetwyfeld ons kletste; het schoonste dat. wy nu te doen hebben, is seffens op te kramen. Zy deden 't inderdaed, en van den zelfden dag nog.</p>
<p>SCHRIKKELYKE NACHT.</p>
</text>
|