Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>Wanneer gaen wy hem wederzien? Morgen nachten, en dat ongehinderd? Komt meè dan!</p>
<p>Zy nam nog eens het lampje, en ging de kamer uit, altyd gevolgd van dezelfde roovers. Aen de achterkeuken gekomen, stak zy een deurken open, en ging eenige trappen nederwaerts in den boterkelder. Daer, in eenen hoek, achter tonnen en potten, hief zy eenen steen op, en zei tegen hem die naest haer stond :</p>
<p>Trek dat uit ! Hy trok het uit; en een zware pot, welken hy met al de moeite van de wereld schaers opheffen kon, wierd te midden der grynzende moordenaers geplaetst. Hy was vol, tot den boord toe, van keizerlyke kroonstukken, waerop de geldzuchtige dieven vielen 'lyk een stekvogel op zyn prooi. Zy ydelden den pot uit op den grond, en zakten om ter meest.... Maer al met eens, eene schermutseling gaet op in de keuken, en men hoort twee dry stemmen, roepen en herroepen : Zeere! zeere! waer</p>
<p>is ons volk? Naer boven, mannen! zei Baekeland; laet hier alles liggen, wy</p>
<p>zullen wederkeeren. En zy, naer boven ! Waer is, waer is de kapitein? riep een welbekende stemme van uit</p>
<p>liet huis.</p>
<p>Hier, hier! wat hapert er dan? Spoedig aen, meester; een geheele bende volk komt van de plaetsewaerts toegeloopen. Wy hooren ze opkomen, en zy kunnen niet verre meer van hier zyn, de brandklokke gaet te .Staden, 'lyk of het al in vier en vlamnie zou staen. Nog eens verraden! zei Baekeland al vloekende ls al ons volk hier? Ja liet, meester; op de wachten naer. Laet alles liggen..., al de achterdeure weg,' en regte naer den</p>
<p>busch! Volgt my! Het was tyd dat zy we,gvlugtten. Immers, nog geen honderd stappen en waren zy verre, als de eerste mannen van Stadenplaetse toegeloopen, in de keuken sprongen zond« deinzen en zonder vréezen. Het was er byna donker, want het vuer alleene dat in den heerd laeidde, gaf eenige klaerte, om dat het lampje in den kelder gebleven was; maer Angela door het geruchte verstout, kwam zoo met een te voorschyn, en ik late u oordeelen van de blydschap der inwooners der hofsteé, als zy op 't onverwachtste zich verlost zagen; maer tevens van den schrik der parochianen, als zy hunne twee kennissen uitgestrekt en gebonden op den grond vonden liggen. Allen waren blyde nogtans van levende ontsnapt en kwyte te zyn met wat vreeze te meer en wat geld te min. Hoe was die hulpe zoo onvoorziens hun toege!w,nen ? Ziet hier : De koeiwachter, waerop er niemand '',repeisd en had, sliep in een stal, langst de wooning. Hy had de moordenaersbende hooren opkomen, hunne stemme gehoord langst de plaetse waer by sliep, en</p>
<p>SCHRIKKELYKE NACHT.</p>
</text>
|