Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>De menseh, als hy in den donkeren, met of zonder redens, benouwd wordt, en al gelyk voorts moet, neemt meest altyd een schielyk besluit, en doet het tegenstrydige van hetgene zyne vrees hem eerst ingaf. Zoo ook deed Kloosters: na eenige seconden stilstand, zei hy by zich zelven : voor wien zou en moet ik bevreesd zyn?... Hy stapte moedig aen, en had reeds eenen voet op het plankske gezet,,meer om er over te springen dan om er over te gaen, toen hy met zyne zware houtene kloefen stuikte tegen iets dat boven de planke gehouden was, en met zyn aenzigte vooren al den anderen kant op den grond rolde. . Eer dat hy nog den tyd vond om op te staen, lagen er twee felle kerels op hem. De eene hield zyne hand tegen den mond van den gevallene gesloten, binst dat de andere hem de handen vaste op den rugge bond. Stille, man, zei er een van de twee, en te zwygen ; of het gaet slecht gaen met u : sta op en volg ons. Hy deed het; maer noch de vangers noch de gevangene spraken geen woord meer. Zy vertrokken, dweers door de bloote stukken lands, die hard toegevrozen waren, en in korten tyd waren zy gekomen aen den ingang van den bosch. Zy bleven altyd geen door donkere wegeltjes tot dat zy eindelyk een eeii huizeken kwamen waer er nog licht in was. Zy traden binnen en hun gevangene mee; een deurken ging open en men gebood hem van er in te gaen. Mag ik weten wat gy voornemens zyt met my te doen? vroeg Kloosters aen zyne geleiders, wier zwarte wezenstrekken hy sterlinge</p>
<p>bezag. Gy zult het aen tyds weten, antwoordden zy : houd u hier stille, tot dat men u korne halen. De deure wierd toegedaen en gesloten. Aen het kot waerin onze Stadenaer zat, en was er geen een vensterken, geen eene opening. Hoe droevig moesten hem de eerste uren sehynen, en hoe dikwyls moest hy pelzen : dat is eene slechten avond van eenen kwaden maendag !</p>
<p>NOG DE KWADE MAENDAG.</p>
</text>
|