Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>gepolst! waer dat. er misschien geen omtrent en is? zei hy in zich Zelven; het kunnen kooplieden zyn, die eene afgezonderde piaetse gevraegd hebben om hunne affairens te doen. Hy besloot van al gelyk binnen te gaen. In plaetse nogthans van al achter, draeide hy rond den gevel van liet huis, en trad binnen al de voordeure.</p>
<p>De bazinne alleene was in de herberge, bezig met haer huis te schikken, lyk in afwachtinge van volk. Hoe! zei Pier, geheel alleene van dage, vrouwe! En Lieven en Karlo, waer zitten zy clan? Lieven is ehuis en. zal met een binnen komen; vader zal ook nog wel oversteken voor den avond. Zet u by 't vuer, gebuer, ik gaen nog wat hout aenleggen ; bet weder is maer koud.</p>
<p>– "r is -de tyd van liet jaer, vrouwe, en daer is niet aen te doen; tap my al gelyk eerst een glas bier. Ik peisde haest dat wy van dage u niet en gingen zien, gebuer; gy komt gemeenelyk vroeger, en mag ik bet zeggen, gy komt van langst om min.</p>
<p>Bali ja! 't is omdat het winter is; en ten anderen, men moet tyd hebben, meent gyl Zy ging tappen, en Kloosters ging by 't vuer zitten, al peizende : dat is aerdig! 't is de eerste keer dat men my zulke dingen hier zegt. En dan, waer is Lieven? rond het huis heb ik hem niet gezitn, hy zou moeten van achter by dat volk zitten dat ik hooren klappen heb! Intusschentyd de achterdeure ging open en Lieven kwam in, inzier geheel alleene.</p>
<p>Gebuer, goeden avond, zei hy al naderende. De baes, antwoordde de andere; gy hebt nog volk, geloof ik? doet gy misschien tenen nieuwen handel, en hebt gy affairens met kooplieden die hier komen om betaeld te zyn? Welk volk? zei Lieven een weinig verlegen; er is geen ander volk in huis. Wie zou er zyn? Hoe? Ik heb menschen hooren klappen! Daer seffens; ik was rond myn land gekomen, en te wege al achter in; maer, met dat ik hoorde spreken, op de voute zeker, ben ik rond gegaen en al vooren ingekomen., De bazinne stond in haren toog en keek schrikkelyk verwonderd. Lieven veranderde van koleur, en men zag dat hy niet wiste wat geantwoord. Zyne oogen vielen op de oogen van zynen gebuer, en hy sprak niet. Beide waren lyk benouwd van malkander. Na tenen oogenblik peizens, antwoordde Lieven : 'T en kan niet zyn, gebuer; of ten zy dat gy my zoudt hooren klappen hebben tegen myne vrouwe. En uwe vrouw was hier in huis bezig; gy kunt toch van zoo verre malkander niet vergun, en ik zou het tot al achter niet kunnen hooren hebben.</p>
<p>Er is toch niemand in myn huis zeker, zonder dat ik het vete, zei Lieven die rood wierd lyk een kole vuer, en wel gevoelde dat hy op de cene of op de andere maniere moest weggeraken zonder al te stoa,' vermoeden op te geven ik zou moeten gaen zien.</p>
<p>NOG DE KWADE MAENDAG.</p>
</text>
|