| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>Rond 8 uren van den morgend hem uit zijne fabriek ziende komen, springen de spinners op zijn rijtuig, grijpen hem en sleuren hem van de plaats weg. Naar den Vrijdagmerkt met dei]. schurk! roept een man uit het volk.</p>
<p>Naar den Vrijdagmerkt! Naar den Vrijdagmerkt ! herhaalt de sinds lang getergde menigte woest. En nieuwe slagen en stampen regent het op zijn lichaam, terwijl de massa hem steeds vooruit trekt.</p>
<p>Als een woedenden stroom, die de overblijfselen der aan stuk geslagen huizen en bruggen op zijne baren voortstuwt, ze nu eens hoog verheffende om ze dan voor eenige stonden in de diepte te doen verdwijnen, zoo ijlt die massa door de stad, briesschend als honderde leeuwen, nu eens haar slachtoffer voor zich stootende, het dan onder een heuvel van menschen begravende, maar het steeds meer en meer slaande en kwetsende.</p>
<p>TIENDE HOOFDSTUK.</p>
<p>GRIETJE. Op dien dag, rond negen uren van den morgend, zaten twee vrouwen, op de voorkamer van het tweede verdiep eens huizes, op de Vrijdagnaerkt, gelegen. Die vrouwen waren in gepeinzen verzonken en staarden, de eene naar den hemel, de andere naar den grond. Smart was op beider aangezicht te lezen, doch die droevige gezel van 's menschen leven had er verschillende indrukken op nagelaten.</p>
</text>
|
