Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>"let gerucht verspreidde zich in de stad, altijd volgens "e Graet, dat de fabrieken gingen geplunderd worden. Dit zouden Wij gelooven, wij twijfelen er zelfs niet aan dat eenige °f vele werklieden zulks luidop hadden gezegd; er moest la°g zooveel geleden en geleerd worden eer zij van hun zoogrzegde ziekte : vernieling der mekanieken, hun schijnvijand, genezen waren, en de kreet : Vernielt fabrieken en Inekanieken! vervangen werd door : Aan ons de fabrieken mekanieken, aan ons gansch het arbeidersmateriëel der nlantschappii! Ondanks hunne vroegere overwinningen op het volk bbadden de burgers schrik en zoodanig dat, toen den 28 October Antwerpen beschoten werd, verscheidene mannen der jirgerwacht gevraagd hebbende om de pompiers,die met vier :Mennen naar de Scheldestad trokken, te mogen vergezellen, ite generaal Duvivier hun verzocht in de stad te blijven, waar Zl3 dringend noodig waren. 15 °ln alle voedsel aan den opstand te ontnemen, werd het arijaeh-Belgisch legioen van Depontécoulant gelast de stad o verlaten en zich naar Maastricht te begeven. Na herna aide weigeringen stemden zij er eindelijk in toe. h; Zon de stad nu rustig worden? Wel neen. En waarom niet? Waren met de mannen van Depontécoulant de ellende, ge kleine bonen, het werkgebrek, de hebzuchtige fabriekanten, de volkshatende burgers uit de stad getrokken? Neen, niet Waar? Ehwel denkt nog niet aan rust. Er moest in Gent rldoening der grieven geschonken of eene geweldige onder-Tl'l:ll,,kking des volks ingevoerd worden. Het laatste gebeurde. " --" lag in den aard der dingen. Het /was eene natuurlijke, °llvermijdelijke gebeurtenis, de macht der beide strijdende # Partijen in aanmerking nemende. r'e onrust klom iederen dag. Bij de ekonomièke eischen ((es volks kwamen zich de demokratische en republiekeinsche seevingen van een deel der burgerij voegen. Alle dagen °Musten, ieder °ogenblik twisten, zoowel in de groote cafés</p>
</text>
|