Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>--- Zoo, zoo, antwoordde Victor luid. Men zal zich aan niet veel moeten verwachten, voegde hij er in zich zelven bij. Weldra kwam de andere soldaat hun melden dat de luiten.ant op den gevangene wachtte; zij gingen tot hem toe, doch Pas hadden zij oenige stappen gedaan, toen de schildwacht der voorpost op eens riep: -- Te wapen, te wapen, mannen in het zicht! In weinige °ogenblikken waren al de soldaten met hunne oversten aan het hoofd onder de wapens, gereed om den aanval af te slaan, die echter weldra hersenschimmig bleek te Zijn. Of de schildwacht had zich bedrogen, of de aanvallers waren teruggekeerd, bij het hooren te wapen roepen des Irijands, in Doch ook de wachters van Victor waren vooruitgeloopen, den eersten °ogenblik hun gevangene vergetende. Van dien stond had Victor gebruik gemaakt; hij was op eens in een donkeren hoek gesprongen, had zich plat op den buik geworpen en kroop langzaam langs den muur voort. aet was voor hem een benauwde toestand; gelukte de vlucht was vrij, gelukte zij niet, het ergste stond hem te wachten. Gedurende eenige oogenblikken had hij, voordeel uit de ialgemeene verwarring trekkende, een goed eind wegs afgei,egd en verheugde zich reeds over de vrijheid die hem scheen 'oe te lachen, toen weldra een nieuwe kreet : de gevangene iS geVilleht zijne ooren trof. bit was als een donderslag voor den jongeling. Hij maakte 2iell zoo klein mogelijk en bleef liggen, uit vrees door het ,nlinste gerucht de aandacht zijner -vervolgers te trekken. -"och zoo kon het niet blijven ook, hij moest onvermijdelijk ontdekt worden, want reeds hoorde hij de zoekende soldaten Iladeren en zag hij hun lantaarns aansteken. Alsdan nam hij een koen besluit; gevangen worden als de bvisch in de net wilde hij niet; hij zou liever het uiterste es en, op het gevaar af door den kogel der schildwacht 4eérgeveld te worden.</p>
</text>
|