| Full text |
aperitief en tijdens de lunch kon de video Venezia, una laguna, un archivio
bekeken worden. Italië was gekozen omdat de archiefinspectie er verregaande
wettelijke mogelijkheden heeft. De bevoegdheid van de ‘sopreintendenze archi-
vistiche’ strekt zich zowel uit over de niet overgebrachte archieven van de
staat en van de andere publiekrechterlijke instellingen, als over de archieven
van niet overheidsorganen, zoals families, verenigingen, politieke en culturele
instellingen, enz. met uitzondering van de kerk 4. Mevrouw Piccialuti Caprioli
was echter ziek geworden zodat deze lezing verviel.
Wanneer ik tijdens de lange terugreis nadacht over deze studiedag was mijn
hoofdconclusie dat wij Belgische en zeker Vlaamse archivarissen aan slechte
imagebuilding doen, een slechte verkoopspolitiek volgen. I.p.v. ons blind te
staren op onze beperkingen zouden we al wat we ondanks onze bedroevend
beperkte middelen gerealiseerd hebben en realiseren, moeten beklemtonen. We
moeten ons bewust zijn dat van klagen geen wervende kracht uitgaat.
In (sommige) Nederlandse gemeenten houdt de archivaris zich bezig met de
statische archieven, de inspecteur met de nog niet overgebrachte archieven,
selecteurs passen de selectielijsten toe. Registratoren zorgen voor de dynamische
archiefvorming. Een Belgische archivaris die naam waardig, voert de eerste
drie taken uit en geeft raad op het stuk van de vierde. Ook een rijksarchivaris
doet niet enkel aan beheer en inventarisatie, maar inspecteert meer en meer.
De eigenlijke archiefinspectie (vier personen zonder logistieke ondersteuning
van betekenis en met heel wat andere taken belast) heeft het toezicht op een
aantal ministeries, heeft als opdracht het opmaken van voorstellen en richt-
lijnen voor de collega’s op het vlak van inspectie, selectie en acquisitie, richt-
lijnen en aanbevelingen voor de administratie en het opmaken van bewaar-
en vemietigingslijsten. En die taken worden, zij het wellicht trager dan gewenst,
ook gerealiseerd.
Hoe komt het dat wij onze waar slecht verkochten ? Een belangrijk element
daarin is het feit dat men door de onderbezetting en de uitgebreide taken
veelal ad hoe heeft moeten werken. Een dienst, een administratie, een gemeente
verhuisde, of vroeg in het beste geval de toelating te vernietigen. Studie van
de archiefvormer en de documenten werd ondernomen. Een antwoord werd
geformuleerd. Op die manier zijn heel veel deelstudies en deelvemietigingslijsten
tot stand gekomen. Daar we ons meer verantwoordelijk voel(d)en voor de
archieven dan de archiefvormers deden, tracht(t)en we de gevolgen van hun
slechte planning en beheer op te vangen. Het gevolg was dat theoretische
reflectie en publikatie van het gerealiseerde erbij inschoten.
Nadenken over het imago van de archivaris is in. Het is nodig ons te bezinnen
over het beeld dat we naar de buitenwereld willen verspreiden. We hebben
enorme kennis en ervaring in huis. We moeten dit aan de man/ vrouw leren
brengen.
Noten
1. Hilversum 1988 (Archiefpublikaties, deel 2), p. 76-91.
2. Margry, P.J., Provinciale archiefinspecties : verleden, heden en toekomst, in -
Nederlands Archievenblad, 93/4, dec. 1989, p. 313-321.
246 / Bibliotheek- en Archiefgids M Jg. 67 — Nr. 2 — 1991 |
