Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>hunne misdadige plannen ten uitvoer té brengen, maar wat Wij betreuren is, dat de meerderheid des volks dat alles en altijd laat gebeuren. De Potter was «de God der bevolking geweest; iedereen in Brussel had hem gekend, aan het werk gezien en toch liet de bevolking haar « God n beschimpen en bedreigen. Hoe wankelbaar of laf zijn toch de menschen ! Of te wel zij geloofden De Potter's lasteraars en twijfelden aan hem, wiens eerlijk strijden en lijden zij kenden, of te wel zij geloofden ze niet en waren te laf den man te beschermen en te verdedigen, die voor hun in het gevang was geworpen en in ballingschap had geleefd! Alweér een bewijs te meer dat men Christus nog zou kruisigen of laten kruisigen, wat op hetzelfde ne'èrkomt. Eens De Potter in Parijs, was de nieuwe bond zijne ziel kwijt en ging hij ras te niet. Meer andere proeven werden genomen, maar vruchteloos. Toch hadden allen het niet opgegeven. Er bleef nog een kern over, die het tot het uiterste drijven en alles beproeven Wilde. Oranje weg en Belgie republiek, dat was zijn doel. De verkrijging dezer beide eischen zou hem in verrukking gebracht, het behalen van den eersten hem reeds gelukkig gemaakt hebben. Die eenige mannen hadden eene vereeniging gevormd; zij zwoeren onder elkander alles in het werk te stellen om hun dubbel doel te bereiken.</p>
<p>Onder hun behoorden André en Victor, de twee zonen van Mevrouw Van Acken.</p>
<p>Met treurnis had André De Potter zien vertrekken en zich met verscheidene zijner vrienden tot den patriot begeven om te trachten hem van zijn besluit af te houden. André wist ten volle dat De Potter onmogelijk doeltreffende hervormingen zou hebben kunnen doen invoeren, maar tevens ook was hij overtuigd dat De Potter de eenige Man was, die het volk tot eene groote en moedige daad kon</p>
</text>
|