| Full text |
34 Over het beloonen en flraffen
aanbevolen, als zeer duister en angstvallig , ert
zouden ons zekerlijk van deszelfs getrouwe be=
wandeling moeten affchrikken, indien zij zich
niet, zoo door de duideliijke verklaringen der
Heilige Schrift, als door de overweging der lot-
gevallen, waaraau alle menfchen onderworpen
zijn, gemakkelijk lieten ontzenuwen. … Neem?
mijn jokopu, zegt jezus, en leert van mija.«s
en gij zult ruste vinden voor uwe zielen; want
mijn jok is zacht en mijn last is list (*). Ea
op eene andere plaats: Jk zeg w, daar is nie.
mand, die verlaten heeft huis, of broeders, of
zusters, of vader of moeder , of wijf of kinderen,
of akkers, om mijnen wille, of des Evangeliums
wille, of hij ontvangt honderdvoud nu in dezen
zijd... en în de toekomende ceuwe het eeuwige len
wen CÌ). Zulke duidelijke uitfpraken’ door den
mond van kem, wien ons geluk mader aan het
harte lag, dan eener teedere moeder dat van hare
kinderen, moeten ons overtuigen, dat onze tije
delijke en eeuwige gelukzaligheid met elkandee
ren in het naanwfte verband ftaan, en dat wij,
langs denzelfden weg, waarop wij de laatfte
moeten zoeken, ook het grootfte tijdelijk geluk
vinden zullen, waarvoor onze onvolmaakte na=
tuur hier op aarde vatbaar is.
Deze onze onvolmaakte natuur nu is zoo gee
fteld, dat wij geene vreugd, zelfs bij de bevre=
diging onzer ligchamelijke behoeften, ja niet eens
eenig genoegen kunnen fmaken, zonder dat het
genot daarvan ons eenige opofferingen koste, die
C*) Matth. XI: 28—3d,
Ct) Mark. Xs 29, 30.
? |
