Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>verzuren lag, stak de aanvalstromp in «Le Figaro » ». Dichter Baudelaire was meteen « de man van den dag »! Zijn Poë-vertaling, « Histoires extraordinaires », heette in '56 « un evenement litteraire ». Na de luidruchtige... reklame van voornoemden Goudall, wordt met spanning uitgezien naar den aangekondigden verzenbundel, die, eerst « Les Lesbiennes », dan weer « Les Limbes », en eindelijk « Les Fleurs du Mal » heeten zou. Hij verschijnt einde Juni '57. Dadelijk is «Le Figaro » weer daar, om bij monde van een genaamde Bourdin (alleen maar wenschen, dat uit dien naam de ✓ wegviel, ware misschien een te goedkoope geestigheid, al geldt ze ook slechts een... hansworst!) zijn verontwaardiging uit te schreeuwen. Scheldwoorden met weerhaken. Het gerecht grijpt in; Flaubert werd vrijgesproken; Baudelaire zou zijn vonnis niet ontloopen. Hij wordt gestraft met een geldboete (300 fr.) ; ook moest een zestal gedichten uit den bundel geschrapt. De censuur belet daarenboven de publikatie van de geestdriftige kritieken van Barbey en Asselineau.</p>
<p>Baudelaire, te ongeduldig om, naar Stendhal's voorbeeld, een wissel te trekken op de toekomst, wil onmiddellijk terug naar het voor velen, toegankelijker proza. Een nieuwe reeks vertellingen van denzelfden amerikaanschen auteur, « Nouvelles Histoires extraordinaires », beleeft echter het sukses niet der eerste; « Les Aventures d'Arthur Gordon Pym », in '5B, is een volslagen mislukking. Met Zijn « Paradis artificiels », meent hij, in '59, er weer heelemaal boven te geraken, maar, noch in Poë, noch in de Quincey, vond het toenmalig publiek zijn gading. Voor den uitgefloten Wagner, Springt hij intusschen in de bres; zijn pleit is 't lezen waard gebleven! Vermits ook het proza niet lukt, dan maar andermaal de wijk genomen naar « la pointe extréme du Kamtchatka romantigue », waar, zooals Sainte-Beuve, in '62, schreef, « Baudelaire a » trouvé moyen de se bátir, â l'extrémité d'une langue de terre</p>
</text>
|