| Full text |
lukte verhevenheid, flauwen spot scheen uit te lokken, — gaf
David ’n zwak wellustje, dat ’m striem-kittelend door zn neus
spetterde.
_— Gà zait me toch nog al manne zulle!k« ‘t Was Duwallon, de
schaapachtige schoolmeester, in tzwart met witte das, gouden
knijpbril z'n neuswortel gniepend, die t verwijtend zei. »Allez-nà,
zeg oep! Wat hàdde-nà op dâ doek haan te merke? Ge mot
mî-ongs d’n zot nie oit/ange, zulle!
En ’t gouden glinstermontuur afnemend, en er professoraal mee
glimgebarend :
kk Zain ’kkik oek zoo’n bietsje stielman.!) In m'ne vraie
taid ben ’k kik oek artiest. En ’k wil ’k kik à wel zegghe, dat
diejen doek ’eel excellengt geborsteld is, zie-d-'t?
— Och, laat ’m schmoeze, vond David. En den schoolmeester
vaderlijk onder den arm nemend: »Die ggezel Vrede daar, zóó as
ie daar voor je staat, is ’n verschwartste nar, zulle.
— Joa vanéighe, zei-die getroost. 't les potverdoemme meroakel.
Die ’ollanders ebbe overal observoasses op te moake, eh! Den
Belsj ies. toch zoo ghoe as ieder hânder! Weet-de wat m’ne bruur
zou zegghe? Den kaeskop %) ies toch oek moar boitenghevloeghe
in achtteen-’ongderd-en-dârtig. Dan moest ge toch ook moar ghoan
loope veur ongs, ch?
— Adenom, watte sociaal, dertien in ’n doezijn!« David gaf
Levie met z’n stok ’n stoot tusschen de ribben. Die liep proes-
tend wech. «Gge hebt gelêêk, zunne, zei-die toen gemeenzaam
tegen den schoolmeester. » Alle Hollanders, binne gannefe, behalleve
ik. Ik versta dat ding héél goed. ’tIs de vrijheidsmaag’, die de
tuchthuesboeve uet de kerreker verlos’!
— Joa mar neeë, ghe verstòag ‘ttoch nie. Diejen man op IG
veurplan, ies den proletaar. Zie-de dan nie, hoe schoon d'n hont-
wèrper de misérie op z’n gezicht ’eet gepenseeld?
En hij streek d’ uitgespreide vingers door z'n kleverig-glimmend
haar.
— Ooo! zit de vork ’m zoo in de steel? Ja, je ziet ’t wel, wij
Hollanders zijn op dat gebied erreg ten achtere.
— Na, eed toch oek groot’ artieste g'had, zulle! Komde mee!
ne pint pakke, maekker ?
En ze liep-schuifelden over den zanderigen vloer naar de toon-
bank. Maar vóórdat ze er aankwamen vloog de deur met win-
derigen zwaai en gerink-kink van gebroken ruiten wijd open, en
n dronken man met verhit gezicht en ’n leegen tasch op den
rug, viel tol-waggelend naar binnen; ’n schamel-gekleede vrouw,
die ’m trachtte vast te houden, over ’t zand meeslepend.
1D) Vakman. ?) Scheldnaam voor Hollander.
? |
