Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>ingespannen, omdat te Luik het gerecht vijandig aan den Hollandschen minister van Maanen was, en de beschuldigden heel waarschijnlijk zou vrijgesproken hebben, wat eene nederlaag voor het gouvernement zou geweest zijn. Doch er moesten kost wat kost nieuwe aanhoudingen gedaan worden, maar men was zoo listig ze slechts daar te verwekken waar men van veroordeelingen verzekerd was. Die aanhoudingen en meer andere strengheden des gouvernements sloegen gedurende een zekeren tijd onze bevolking met verstomming en schrik, en zoodanig dat de officieele bladen, die vroeger over de vermindering van den eerbied der bevolking voor het koninklijk gezag en meer andere dingen geklaagd hadden, op eens een gansch anderen toon aansloegen. Zij zongen triomf en stelden radikaal voor de vrijheid van drukpers totaal te vernietigen. Eene veroordeeling was onvermijdelijk. Het ballingschap werd door de heerén rechters uitgesproken. De Potter wercl tot 8 jaar, Bartels en Tielemans beide tot 7 jaar, en de Neve tot 5 jaar ballingschap veroordeeld; de twee andere beschuldigden werden vrijgesproken.</p>
<p>Acht jaren ballingschap spraken de Hollandsche rechters tegen het hoofdfiguur onzer omwenteling uit, en morgen of overmorgen zullen wij voor goed die rechters, hun koning en gansch den boel het land uitgejaagd hebben. Liever morgen dan overmorgen, riep een man uit den hoop.</p>
<p>Ja, ja, liever morgen dan overmorgen! herhaalden allen, door, strijdlust aangevuurd.</p>
<p>Uwe woorden verheugen mij, vrienden. Uit de rasse opvolging van al die tegenstrijdige gebeurtenissen blijkt het dat niemand de toekomst met zekerheid voorspellen kan, hoe weinig de vervolgingen aan een verdrukker baten en hoe luttel tijd er behoeft om een schijnbaar rustig land en volk in vollen opstand te brengen. Onthouden wij zulks, om ons in alle tijden en strijden voor ontmoediging te bevrijden. Ja,</p>
</text>
|