Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>des volks. Na de verwoesting zijner woning, klonk boven al de verwarde geruchten_ daardoor veroorzaakt, eensklaps de kreet : Steken wij het huis in brand! Eene algemeene toejuiching was het antwoord, en korten tijd nadien toonden verscheidene vuurkolonnen dat de volkswraak triomfeerde. Verscheidene andere woningen werden nog vernield, doch van plunderen of stelen mag geen enkel mensch gewagen, , zal geen enkel geschiedschrijver ooit mogen spreken. Het Ivolk van Brussel evenals dat van Parijs in 1791, evenals alle opstandelingen, vermorzelde wat onder zijne hand viel, niet uit zucht tot diefstal of afzetterij, maar uit haat tegen de despoten en om hun niet langer te laten genieten van de schatten niet 's volks zweet en tranen gekocht. 4 Nooit tootcle een heerschende stand, in gelijk welken strijd, zich zoo onbaatzuchtig als het volk altijd heeft gedaan.</p>
<p>De opstand en verwoesting duurden gansch den nacht, onder het oog van den prokureur des konings die, in het portaal eener kerk verscholen, getuige was van den ondergang der macht zijns meesters, van de vruchten zijner vervolgingen en slechts aan een vriend en aan de edelmoedige hulp eeniger opstandelingen het leven te danken had. De 26 Oogst, om 5 ure 's morgends, was er nog geen enkel Hollandsch soldaat in de straten te zien geweest, zoo ordeloos of vreesachtig waren de oversten, met het dempen des opstands gelast. Eene geheime verstandhouding tusschen hen en de Belgen had geene betere uitslagen voor deze laatsten kunnen opleveren, Verbeeldt u den indruk die deze vrees der troepen want het volk gaf geene andere rede aan hun wegblijven op de massa maakte. Hare stoutheid was zoo groot dat, toen er eindelijk eenige soldaten uit het een of ander hoeksken kwamen opdagen, de werklieden hun omsingelden, aanvielen en verscheidene hunner officieren, waaronder een generaal, kwetsten en gevangen namen. De opstand breidde zich uit en werd omwenteling, want</p>
</text>
|