Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>omstandigheden waren, en wellicht het bewustzijn hadden van den bezielenden invloed welke dit lied op de massa aanhoorders en op de verdere gebeurtenissen hebben moest, met ; krachtige, doch van aandoening trillende stem, voor de tweede maal het Amour saeré de la patrie door de zaal deden dreunen, dan was het in den schouwburg op eens een grootsch, een indrukwekkend tooneel, dat sporen laat in het menschelijk hart als de ploeg in het land. Van boven tot van onder stonden al de aanhoorders recht, , de armen naar liet tooneel uitgestrekt, de handen, oogen en mond open, zingend, brieschend, weenend, krij schend, maar allen kokend en bezield. Op eens waren daar de standen weg, de plaatsen verdwenen en overal waren het helden, aangeraakt door de toovergodin der vrijheid, die hun tot de subliemste daden in staat stellen kon. Daar was iedereen rechtzinnig in zijn geestdrift; geene achterdocht kwam de vervoering bezoedelen. Wat er later ook door de bourgeoisie worde gedaan, dien avond mag aangestipt staan in het gulden boek der menschheid, als dezen waarop een deel onzes volks toonde dat alle menschelijke instellingen, standen en vooroordeel verdwijnen voor den genialen indruk der kunst, voor de tooverwerking van het vrijheidsvuur en er in 's menschens hart van de edelste gevoelens schuilen, die slechts moeten opgezocht en middel tot ontwikkeling geschonken worden, om het aanzien der 'Wereld te veranderen.</p>
<p>Alle de aanhoorders zongen mede; als door een wonder , kon gansch de zaal dit lied in eenige stonden. En toen het was geëindigd, dan moest het weder en daarna nog eens worden begonnen. Een donder van toejuichingen steeg eindelijk uit die massa op, weldra gevolgd door de kreten f Leve de Vrijheid, leve Belgie, weg met den Koning! 0, vrienden, dat was schoon! Bij het uitbarsten van den opstand in het stuk, hitste het volk met kreten en gebaren de opstandelingen op en er kwam bijna geen einde aan den ,</p>
</text>
|