Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>voornamentlijk wanneer hij de barrikade in het oog kreeg, door de Brusselaars opgeworpen om de stad tegen eenen inval te verdedigen. Hij meende wellicht dat de volksmassa het op \ zijn leven had gemunt en in het oogenblik dat iedereen er het minste aan dacht, wendde hij op eens den teugel en vloog 1 door eenigen zijner officieren gevolgd naar zijn paleis. ' Die vlucht werd door de massa spottenderwijze onthaald. De prins was beangst en zoo erg, dat hij ronden deed maken in en buiten zijn paleis, om alle overrompeling te verhoeden. Invloedrijke burgers der stad begaven zich tot hein en baden hem in de stad te blijven. De prins dacht er anders over en zocht maar eene gelegenheid om de stad te verlaten, zonder gevaar te loopen. Alle die gebeurtenissen hadden het bewustzijn doen oprijzen, dat eene langere vereeniging der beide landen bijna onmogelijk geworden was. Het gedacht werd opgeworpen om de Nederlanden onder één scepter, doch met twee verschillende besturen te doen leven en den prins van Oranje als onderkoning van Belgie uit te roepen. De toestand van den prins was kritiek en kiesch. Hij begreep ten volle dat toegevingen alléén de dynastie zijner familie voor groote verliezen kon behoeden, doch datgene wat hem werd gevraagd, kon hij noch4oestaan, zelfs niet beloven te verdedigen, omdat het hem rechtstreeks tegenover zijn vader stellen zou en den schijn gaf, als wilde hij I3elgie aan de Vereenigde Nederlanden losrukken, om zich zelven tot koning over dit land te verheffen.</p>
<p>Te midden dier onderhandelingen der politiekers en der aarzelingen des prinsen van Oranje, ging het volk, dat zich met al die knoeierijen niet bemoeide, maar steeds voort voldoening der grieven, wapenen, brood,vrijheid en De Potter te eischen. Het schafte zich nieuwe wapens aan en maakte zich tot den strijd gereed, met zijn gezond verstand radende dat het daarop eindelijk uitloopen moest. )) e deputatie naar den koning gezonden keerde weldra</p>
</text>
|