Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>te vormen, die gedurende onze barrikaden-gevechten zich zoo dapper gedragen hebben en aan wier onverschrokkene tusschenkomst van dezen morgend, wij allen het leven te danken hebben.</p>
<p>Dat is waar, zeiden verscheidenen der aanhoorders, zonder hun waren wij in stuk gehouwen. De gemoederen verbitterden met iederen stond ,vervolgde André, dagelijks waren er volksoploopen, die steeds een dreigend aanzien namen. De 8 Oogst was koning Willem te Brussel; de invloed,rijkste personen des lands, als vrienden der kroon gekend, Kvyamen hem den toestand des lands voor oogen leggen en zijne onmiddelijke tusschenkomst voor het uitroeien der grieven vragen. Zelfs was er een, de edelman Mercy-ArgentLean, die hem het gevaar van den opstand toonde en tevens "ewees dat door de onderlinge vijandschap die tusschen de verschillende bestuurlijke lichamen der hoofdstad heerschte, het dempen van het oproer onmogelijk zou zijn. ;Knning Willem was ongeduldig of bevreesd en verliet `j"ngs de stad, zonder maatregelen genomen noch bevelen gegeven te hebben, zeggende dat alles zich wel schikken zou. Dit was de daad, of- van een lafaard, of van een man ,t einde raad, of van een opgeblazen vorst, die het volk zoo `ang stelde, dat hij het tot een ernstigen opstand onmogelijk achtte. Die vlucht alzoo aanzagen het de Belgen verwekte ontmoediging bij de weinige vrienden die den monark nog Spot en prestige-dood bij het volk en deed de Hollandene bevelhebbers der stad evenals hun monark zeggen : het zal wel gaan en alles aan het toeval overlaten. politiek oogpunt was de vlucht des Konings een misral); gezien van het standpunt der vorsten, was zij eene af beid, eene schande, eene misdaad. liet is in de kritieke oogenblikkeu,wanne er het volk gereed 15</p>
</text>
|