Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>Idoeten achteruit en dan op stormpas het Scheldeleger bij gesprongen. Deze weinige woorden die op eens een duidelijk, moedig en stout strijdplan aantoonden, werkten electriseerend op de soldaten. Aanstonds ijlden zij, het geweer op de schouders, op st°l-Inpas voorwaarts, en de verdubbeling van het gewoel des strijds en van het vuren kondigden weldra aan dat zij zich onder de vechtenden hadden gemengd en zich dapper gedroegen. Het was een kritiesch °ogenblik, waarvan de beide partijen al het gewicht begrepen. Kon generaal Daine, door het overwinnen in dezen strijd, 'le Hollanders in Noord-Braband terugdrijven, dan was het eld gemakkelijk, door eenige snelle marches, zich met het 'elleldeleger, in de provincie Antwerpen te vereenigen en waren op hunne beurt de Hollandsche legers gescheiden, 'de de Belgische macht meenden te verdeelen. , De prins van Oranje, welke zich tegenover het Scheldeien•er bevond en die nooit had kunnen denken zich door .Igederaal Daine in den rug aangevallen te zien, zou weldra °°r de twee Belgische legers overrompeld, niet den tijd tot Lle genweer gehad en ondanks de grootere getalsterkte zijner i'l'iigsmacht het onderspit gedolven hebben. I,l)an ware gansch het misdadig plan door de koningen, c''Plomaten en ministers opgevat, den bodem ingeslagen geworden, en niemand kon voorspellen wat er zou gebeurd zijn.</p>
<p>L Eene zoo schitterende overwinning der Belgen ware een "aakslag voor de mogendheden en nieuw voedsel voor de °Mwenteling geweest. , k De Hollanders, langs hunnen kant, begrepen ten volle dat, ,_'sll.clen zij de Belgen tot den aftocht dwingen, de moedeloos'leid onder hun erg zou toenemen en de ruimte tusscheh de</p>
</text>
|