| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>Daine zal hooren. Diensvolgens zal deze laatste generaal alle de mogelijke middelen aanwenden om aan den generaal de Tieken den vooruitgang zijner bewegingen te laten kennen.</p>
<p>Toen generaal Daine dit bevel had gelezen, deed weldra de soldaat in hem den menseh zwijgen.</p>
<p>Die veldslag, zoo schoon begonnen en voortgezet, werd gestaakt.</p>
<p>De Hollanders, verstonden zij niet wat er gebeurde of Wisten zij het heel goed, wij kunnen daarover niets verzekeren, deden niets en verontrustten het Belgische leger hoegenaamd niet in zijne zijdelingsche beweging linkwaarts af, om, volgens het ontvangen bevel, zijne vereeniging met het Scheldeleger mogelijk te maken.</p>
<p>Generaal Daine wilde alles stiptelijk ten uitvoer brengen, ondanks het gemor zijner troepen en zijn eigen oordeel, dat hem iets rampzaligs voorspelde.</p>
<p>Het Maasleger trok dus af, met het inzicht Diest en Siechem in te nemen, 's anderendaags naar Westerloo, dan naar Gheel °I) te rukken, steeds den vijand voor zich uitjagende. Generaal Daine had gedurende den strijd de moedige houding van Victor en van grijzen Tonne opgemerkt, en hun op bet slagveld, door een zijner officieren doen ontbieden, om deel zijner wacht te maken.</p>
<p>Beide waren er tevreden over, omdat zij alle twee hun generaal lief hadden; maar Victor was er nog te meer mede in zijn schik, daar dit hem steeds in de nabijheid van het hoofdkwartier des legers en wellicht op het spoor van het verraad brengen zou, waarvan hij het bestaan vermoedde. En waarlijk hij behoefde niet lang te wachten om er ten volle de overtuiging van te bekomen. Met de wacht des generaals in het hoofdkwartier gekomen, werd hij gelast bij de tent van Daine op post te staan. Eenige °ogenblikken nadien trad de generaal ze binnen,</p>
</text>
|
