| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>soldaten zien, op den grond uitgestrekt, met de voeten naar het vuur gekeerd. Eene diepe stilte heerschte over de onmetelijke uitgestrektheid, waar honderde menschen gelegerd waren; enkel de trage stap der schildwachten, de wachtwoorden tot elkander geroepen kwamen haar storen.</p>
<p>In de tent van generaal Niellon brandde nog licht. De generaal waakte.</p>
<p>Treden wij er binnen. Het is eene niet groote plaats, die met moeite een vijftien-</p>
<p>tal personen kan bevatten. Op dit °ogenblik bevinden er zich twee personen in : Generaal Niellon, aan eene tafel gezeten en voor hem een soldaat rechtstaande, wachtende tot de generaal hem aanspreken</p>
<p>Generaal Niellon is een man die er zoo wat in de vijftig Jaren uitziet, terwijl de soldaat er slechts rond de dertig tellen kan.</p>
<p>Die soldaat, een vrijwilliger, met blauwen kiel en laarzen boven de broek, ziet er een mannelijken kerel uit en is niemand anders dan André, de broeder van Victor.</p>
<p>Hoe bevindt hij zich daar?</p>
<p>Nauwelijks was zijn broeder vertrokken om dienst in het Maasleger te nemen, of André wilde niet langer alleen in Brussel blijven, en dacht dat, voor de zaak die bij dienen Wilde, hij het moedig voorbeeld zijns broeders volgen moest. Zoo gezegd, zoo gedaan; er werd niet op geslapen en eenige Weken nadien was André met eenigen zijner vrienden in het Scheldeleger ingelijfd.</p>
<p>Met opzet hadden de vrienden het legerkorps van generaal Tieken gekozen, om op die wijze aan de geestverwanten die te Brussel waren gebleven, de juiste inlichtingen over de beide legers te kunnen geven. Ook koos André het Scheldeleger, omdat in zijne nabijheid het hoofdkwartier van</p>
</text>
|
