Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>Generaal Daine en eenigen zijner officieren hadden zich aau het hoofd van een legerkorps te midden der strijdenden geworpen, om hunne soldaten door dit voorbeeld aan te vuren e° hun den zege te doen behalen. Door de wisselvalligheden van het gevecht waren zij dat Punt der strijdplaats genaderd, waar Victor en zijne vrienden 2ieli bevonden. Het zien van hun bevelhebber, die de soldaten lief hadden, werd met een donderenden hoerrakreet beant-Woord, weldra door een nieuwen en woesten aanval op de nollanders gevolgd. 2 1)e Hollanders gedroegen zich moedig, maar de Belgen 'tongen steeds meer en meer vooruit. Leve Belgie ! klonk het op eens in de nabijheid des gene-</p>
<p>Leve Belgie ! antwoordden Victor en zijne vrienden. Roerra, hoerra! riepen duizenden. De Hollanders waren °P drij verschillende plaatsen achteruit gedreven geworden. qj Weken terug. Generaal Daine dit ziende en de nederlaag volledig willende maken, riep op eens: Soldaten, voorwaarts! voor Hij kon niet uitspreken, – ral* stond de generaal de Failly, hem een bevel overhan'igende. • L'aine sloeg er de oogen op, werd bleek en deed een gebaar \tan uiterste wanhoop. Aan een °ogenblikkelijk gevoel van I,l"erzet toegevende, wilde hij spreken, maar de generaal 4 ;aillY wees met den vinger op een zegel en een handteeken, Qat het geschreven bevel langs onder droeg. a Ter neér geslagen liet hij het hoofd neérzinken, het papier 4.'nu een zijner officieren overhandigende, die gansch dit 'oeneel van op eenigen afstand, met zekere verwondering en geheime verlegenheid hadden gadegeslagen. net lezen van het bevel maakte op hun denzelfden indruk als°P hun generaal. Victor en de oude Tonne hadden dit alles bijgewoond; en</p>
</text>
|