Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>• Het is eene schitterende gelegenheid om onze dapperheid, onze kennissen te toonen, het vaderland te dienen en zijne – zaak te doen zegevieren. Omzichtigheid en stilte gedurende den marsch, onverschrokkenheid in den aanval is hetgeen ik van u eisch. Ik reken op u, allen op uw post, met eenige oogenblikken geef ik het bevel tot oprukken. Terwijl de officieren de tent verlieten, stond een bode van generaal de Tieken er voor. Bij den generaal binnengelaten, overhandigde hij een brief, welke deze openbrak en vluchtig las; hij verbleekte en kon den uitroep verraad! » niet bedwingen. De officieren en André, die dien kreet hoorden, keerden zich verwonderd om, de oogen op hun overste vestigende : Daar schuilt een misdadig plan onder, sprak Niellon stil maar kokend en bovgnmenschelijke pogingen inspannende om zich tegenover zijne ondergeschikten te bedwingen. Mijnheeren,,zeide hij op eens, wij moeten van het plan dat ons wellicht redden kon, afzien; generaal de Tieken beveelt mij, op last des konings, onmiddellijk terug te trekken, naar Aarschoot te wijken, Diest vermijdende, om den vijand eerst in de omstreken van Aarschoot aan te vallen en te verslaan. Ga het leger bevelen naar Aarschoot op te rukken, ik volg dadelijk. Die plotselinge en onverwachte verandering van taktiek, door het hoofdkwartier tegenover het Scheldeleger genomen, verstomde al de officieren zoo zeer als hun generaal; te meer, omdat zij allen het plan van de samenvoeging der beide legers hadden toegejuicht. Nauwelijks bevond, Niellon zich alleen, of hij nam nog eens het bevel van de Tieken in de hand, fronsde het ineen en riep uit: Men wil dus niet dat wij Daine helpen en redden, hij moet dus omsingeld, verpletterd worden, hij en zijn leger; de arme man! Maar zijn het de Hollanders die ons leger aanvoeren en de bevelen geven of wie is het dan?</p>
</text>
|