Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>eenen boer van stiel. Hij was daar niet tehuis; het waren niet de velden rond de.... Halt, clát woord niet!</p>
<p>Ook hadden de menschen hem daar overal nieuwsgierig nagekeken; wat kwam die daar doen; waarom ging hij niet, gelijk vroeger, naar de.... Halt! Was er iets gebeurd, dat hij.... ginder niet meer wou gaan.... of niet meer durfde?</p>
<p>Die menschen! Zooveel mogelijk zou hij ze vermijden en doen alsof hij ze niet zag. Maar toch merkte hij wel, hoe zij hem dan met nog meer verwondering aan- en nagaapten .... Die menschen hij schuwde ze!</p>
<p>Weinig aantrekkelijk waren dan ook de wandelingen, langs dien kant van het dorp....</p>
<p>En telkens hij eene goed verzorgde boerderij voorbij ging, knikte wel even zijn hoofd goedkeurend; doch aanstonds bestierf de glimlach op zijn gelaat: zóo, en schooner nog, z0u.... de andere hoeve ginds zijn geweest, in zijne handen en die der zijnen.... Kwam bij toeval de pachterse buiten, of zag hij een jong meisje druk aan het werk, vroolijk te moede, en met den gullen lach op het blozende gelaat.... neen, dat was zij niet Zij was geroepen naar elders, en hij daardoor veroordeeld om werkeloos, eenzaam én schuw om te dwalen en anderer geluk te benijden....</p>
<p>Dan liever in 't geheel niet meer uitgaan, dan liever te huis blijven, en afwachten wat hij nog te wachten had het einde....</p>
<p>Treurig zit hij daar reeds twee volle dagen. Hoe houdt hij het uit, de rusteloos werkzame man van vóor weinig nog ?.... Met onbestemden blik staart hij door het venster, uren achter elkander, ook wanneer op de stille dorpsstraat geen mensch voorbijgaat. Duister wordt het al; reeds zou het moeilijk zijn, daarbuiten op de straat iemand</p>
<p>DE BOER DER SCHRANSE.</p>
</text>
|