Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>Op het slagveld te blijven, wanneer zij het leger niet verlaten Wilden.</p>
<p>Dit voorstel, dat door de moeielijkheid der wegen, door de Weinige gelden waarover de beide vrouwen beschikten, zwaar om uit te voeren was, werd met gretigheid door mevrouw Van Acken aangenomen, omdat het haar hoop en kracht, hare eenige redmiddels, schonk. De weldoende invloed van het voorstel was weldra merkelijk; mevrouw Van Acken had aan haar leven een doel gekregen, een doel, dat haar bij de kinderen voeren zou, en zoo neérslachtig, zoo onverschillig zij vroeger aan het leven was, zoo koortsachtig opgewonden werd zij nu, zoo erg hield zij thans aan het bestaan.</p>
<p>En waren vroeger de dagen te gauw om, omdat de vallende avond, de donkere nacht geen brief van Paul of André brachten, thans duurden zij te lang, veel te lang, omdat zij haar van de kinderen gescheiden hielden.</p>
<p>Met drift maakte zij hare toebereidselen tot het vertrek, dat een weinig werd vertraagd, door de moeielijkheden die Zij ontmoette in het verkoopen van eenige stukken huisraad, om de noodige gelden tot de reis bij een te krijgen. Eindelijk was alles in orde. Den 8 Oogst, om 6 ure 's morgencis, namen zij plaats in de diligentie van Mechelen, om van daar naar Leuven gevoerd te Worden, waar het Scheldeleger gelegerd was, zooals zij hadden vernomen.</p>
<p>Grietje ook was gelukkig, voor zooveel de treurige omstandigheden het toelieten, over het aannemen van haar voorstel. Ganseh alleen op de aarde, had zij eene vurige liefde voor een edelen jongeling opgevat en thans was hij, ook volgens haar, door allerlei gevaren bedreigd. Deze liefde welke ook het doel, het sap van haar leven was, Wilde zij niet vernietigd zien, zonder alles te hebben beproefd 010 den minnaar terug te vinden. En niet alleenlijk was Paul de lieveling haars harten, maar ook haar redder,</p>
</text>
|