| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>Wij zullen, voor het oogenblik, Alfred De Neef aan Zijne droefheid overlaten en naar het hospitaal te Gent terugkeeren, om te zien hoe het met den kleine gaat, van wiens geboorte wij in een vorig hoofdstuk melding maakten.</p>
<p>Na het verlies zijner jonge moeder wordt het kind met bijzondere zorg verpleegd. ledereen, en vooral zuster Ursula, neemt deel in het vroegtijdig ongeluk van den kleinen knaap. Trouwens kan men wel iets ongelukkiger ter wereld bedenken, dan van zijne geboorte af door zijnen vader verlaten, verloochend en van zijne moeder beroofd te zijn ? Bastaard en wees ! Wees en bastaard ! Wat al saámgeperste scherts en hoon, wat al leed en wee bevatten meestal die twee woorden voor de toekomst van een. kind, dat onder dergelijke omstandigheden geboren wordt. En nochtans, waar is de schuld van het zwakke wichtje, dat daar zoo goelijk en onhewust van zijn ongeluk, in zijn wiegje staroogend ligt te kijken, terwijl de moeder, die het pas het leven schonk, naar de laatste rustplaats aller stervelingen gedragen wordt?</p>
<p>Zou misschien des vaders misstap, als een vloek, op zijn schuldeloos hoofdje wegen ? Een God van goedheid, die zich op een schuldeloos schepseltje wreekt, dat ongevraagd in het leven geroepen werd ? Godslaster ! afschuwelijke godslaster !</p>
<p>HOOFDSTUK VI. Hoe het komt dat Hein Claessens. tweemaal achtereen, zijnen trouwhoed moet opzetten.</p>
</text>
|
