| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>Daags na de familiegebeurtenis, waardoor baas Claessens met eenen zoon verrijkt werd, was het druk in het huis van dien goeden man. Alle vrouwen uit de buurt waren hunne diensten komen aanbieden om moeder Claessens, gedurende hare bedlegerigheid, bij te staan en de zaken in het huishouden te beredderen. Intusschen ligt de jonge moeder van uit de achterplaats, zoowel zij kan, alles met belangstelling af te zien. Op haar gelaat ontwaart men meer uitdrukking van ongeduld, door gedwongene werkloosheid voortgebracht, dan wel eenige andere uitdrukking van lijden of smart.</p>
<p>Man, spreekt ze Claessens toe, die in diepe gedachten verslonden, naast haar kraambed staat ; man, wat verlang ik toch om spoedig weder mijne bezigheid te kunnen hernemen !</p>
<p>Gij behoeft u om niets te bekommeren, vrouw-lief, oordeelt Hein. Gij ziet wel hoe dienstvaardig al de buurvrouwen jegens ons zijn ; het werk zal wel gedaan worden.</p>
<p>'t Is gelijk, ik doe het liever zelf. Binnen acht dagen zal ik wek te been zijn, hoop ik, en flink het achterstallige inhalen. Jammer maar, dat ik niet al mijn waschgoed heb kunnen afstrijken. Madame De Poorter was er zoo verlegen om. Ik was juist aan het laatste bezig, toen ik het niet meer kon uithouden ; het zweet liep mij af</p>
<p>HOOFDSTUK VII. Waar de buurvrouwen hun oordeel vellen over den pas geborene en Hein tot het uitvoeren van een «gek gedacht » besluit.</p>
</text>
|
