| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>Waarom toch die terughouding en geheimzinnigheid ? Was misschien het zwangere meisje beschaamd in de aanwezigheid der vrouwen, die haar omringden ? Neen, want op bevel des dokters verlieten zij allen de kamer, en toch bewaarde zij hare stilzwijgenheid.</p>
<p>Ondertusschen werden de weëen op eens zoo hevig en volgden elkander zoo snel op, dat de dokter zijne navorschingen staakte en de vrouwen terugriep. Doch, wonderlijk genoeg, de arbeid zoo schielijk en zoo geweldig voor- . heen, hield plotseling op.</p>
<p>De dokter scheen over deze vertraging, waarvan de schuchterheid van het meisje misschien alleen oorzaak was, een weinig misnoegd.</p>
<p>Neen meisje, gij zijt geene onbeschaamde, geene getone zondares ; gij hebt wellicht uw lijden voor aller oogen trachten te verbergen ; gij hebt misschien in de eenzaamheid bittere tranen over uwen val gestort, anders zou het schouwspel uwer vernedering, waarvan vreemde vrouwen ooggetuigen zijn, op u zulken grooten invloed niet kunnen uitoefenen. Gij zijt misschien meer het slachtoffer uwer zwakheid, dan dat uwer verdorvenheid. Gij hebt bemind, hartstochtelijk bemind misschien, en uwe liefde benevelde uwe rede, gij zijt gevallen, machteloos gevallen ! De liefde, dat edel gevoel, die bron van vreugde en zielsgenot, wanneer zij in de oogen -der menschen door aangenomene vormen gewettigd is, heeft over uw hoofd eenen vloed van vernedering en ellende gestort, omdat gij, buiten die vormen, aan de neigingen van uw</p>
<p>een kind geboren wordt, dient zulks gemeld en geboekt te worden. Gij zijt zeker ongehuwd ? Ja, Mijnheer. Zoo werd vraag op vraag gesteld ; maar hoe de dokter ook de best berekende middelen gebruikte om den naam en de afkomst van het meisje op te sporen, al zijne pogingen bleven vruchteloos. Meer kreeg hij niet te weten, dan wat de lezer zelf reeds weet.</p>
</text>
|
